Laatste dagen Bangkok en op weg naar Brisbane
Blijf op de hoogte en volg Hans en Anne-Marie
01 Februari 2013 | Australië, Brisbane
Bangkok- 30 en 31 januari.
Onze laatste twee dagen Bangkok , we willen nog even door Koh San Road en de straatjes erom heen slenteren , bespreken het vervoer voor de 31ste naar de luchthaven en storten ons dan nog even in het kleurrijke Thaise leven.
Ook willen we nog het Grand Palace en de Boeddha van smaragd gaan bekijken waar we eerder niet naar binnen konden vanwege een feestdag voor alleen boedhisten.
Omdat dit de twee grootste en zo niet heiligste bezienswaardigheden in Bangkok zijn, kunnen we Bangkok niet verlaten zonder deze te hebben bewonderd.
We gaan al vroeg op weg.
Het is warm en de kledings voorschriften zijn, géén blote armen, géén blote knieën en ook geen open schoenen .
Vrije tijds kleding en te weinig bedekte lichaamsdelen wordt als gebrek aan respect ervaren en de kans is groot dat je dan wordt geweigerd.
Het is erg heet,we nemen de boottaxi en zijn er in een wip.
Vlakbij het Grand Palace worden we weer aangesproken door een keurig geklede heer die wil weten waar we vandaan komen,enz. enz. dit keer zijn we op onze hoedde want we kennen de truckjes van dit soort heertjes inmiddels.
Het Grand Pallas???? O nee hoor dat gaat niet ,alleen voor Boedhisten vandaag, heel jammer maar hij kan ons wel ergens anders heen brengen ,Zijde en zilverfabrieken een paar tempels die op de route liggen kunnen kan ook nog .
We stappen resoluut verder en hij druipt af. Even later kunnen we gewoon het Grand Palace binnen gaan.
Waarschijnlijk zijn we de eerste keer ook voor de gek gehouden.
Maar goed we hadden nog een second chance.
De Boeddha van smaragd is de belangrijkste Boeddha van heel Thailand ook al is hij maar 65 cm groot.
Hij staat in de Tempel "Wat Phra Kaeo" binnen de muren van het koninklijk palleis.
Het is ooit gestolen door de Laotiaanse troepen en er is flinke strijd geleverd om het weer terug te krijgen.
De kleine , maar o zo heilige Boeddha zit heel hoog op een gouden berg en je moet goed kijken wil je hem zien.
Het is verboden foto's te maken en daar wordt scherp op gelet , jammer voor die suppoosten er worden toch heel sneeky foto's genomen.
Hans die nonchelant z'n camera om z'n nek heeft hangen en hem met een hand vasthoud, wordt verwittigd z'n hand daar weg te halen, ja ze zijn ook niet gek, ook zij kennen de truckjes.
As we de belangrijkste heiligheden bekeken hebben en een paar musea's ,snakken we naar verkoeling, het water loopt langs m'n rug , we vinden verkoeling door een tochtje te maken in een longtail bootje over de Klhongs.
Het is onze laatste middag in Thailand, vanavond vertrekken we naar Australie.
We varen langs de gammele huisjes en vrouwtjes in kleine bootjes vol met souveniers komen langszij, proberen nog wat van hun waren aan ons te slijten.
Op een stenen rand liggen twee kleine krokodilletjes te genieten van de zon.
Het een mooie afsluiting van deze maand Thailand,we hebben ervan genoten en waar we met enorm veel plezier aan terug zullen blijven denken.
We staan op de afgesproken tijd in de hal van ons hotel te wachten op het busje,het komt maar niet opdagen , na verloop van tijd stappen we maar eens op iemand van het personeel af.
Er is iets mis gegaan met de afspraak, de vorige dag heeft het busje op ons staan wachten, een dag te vroeg dus, nu we hem nodig hebben komt hij niet.
Na wat heen en weer gebel zal hij ons alsnog om 8 uur op komen halen, gelukkig zijn we dan nog ruim op tijd op het vliegveld
1 februari 2013 Brisbane, Australië
Deze maand is omgevlogen, het was mooi en boeiend en nu dan naar het land van Os, Down Under of No Worry, hoe je het maar noemen wil, AUSTRALIË
Spannend want nu is bijna het grote moment gekomen dat ik m'n broer na al die jaren weer terug zal zien.
Een geweldige gedachte want er zijn 53 jaar verstreken nadat we elkaar voor het laatst zagen.
De vliegreis verloopt lekker rustig en 12 uur later, om 12 uur Australische tijd landen we in Brisbane.
De controles zijn streng om het land binnen te komen moet je eerst een lange lijst vragen beantwoorden, over waar je geweest bent in de afgelopen maand, wat je in Australie gaat doen en of er geen verboden zaken in je bagage zitten.
Wel 3x is er iemand die je paspoort controleert , daarna zet je al je bagage naast elkaar op een rode loper en blijft er naast staan , ja daar is ie dan, de hashhond, snuffelend langs tassen en koffers , langs broeken en blote voeten doet hij zijn werk en........hij gaat zitten bij iemand een stukje verderop.
Zijn neus is scherp en hij heeft iets geroken.
De hond wordt geprezen en beloond en een jonge man moet met zijn bagage met de douane meekomen.
Hoop voor hem dat het vals alarm is anders is hij nog niet jarig.
Wij mogen door en ja daar is onze verrassing.
Mijn broer, na al die jaren, daar staat hij dan, met zijn armen uitgestrekt loopt hij naar de hekken en over de hekken heen omhelzen wij ekaar.
Geweldig wat een moment , een dikke grijns op onze gezichten wat is dit mooi!!!
Een deel van zijn familie, vrouw, dochter kleindochter en de man van zijn dochter staan lachend achter hem en we lopen gauw om de hekken heen om iedereen te begroeten.
Het is geweldig , opeens is daar een hele familie die gelijkenissen heeft met jou, dezelfde genen heeft en onlosmakelijk met jouw verbonden is. Heel ontroerend .
Onze laatste twee dagen Bangkok , we willen nog even door Koh San Road en de straatjes erom heen slenteren , bespreken het vervoer voor de 31ste naar de luchthaven en storten ons dan nog even in het kleurrijke Thaise leven.
Ook willen we nog het Grand Palace en de Boeddha van smaragd gaan bekijken waar we eerder niet naar binnen konden vanwege een feestdag voor alleen boedhisten.
Omdat dit de twee grootste en zo niet heiligste bezienswaardigheden in Bangkok zijn, kunnen we Bangkok niet verlaten zonder deze te hebben bewonderd.
We gaan al vroeg op weg.
Het is warm en de kledings voorschriften zijn, géén blote armen, géén blote knieën en ook geen open schoenen .
Vrije tijds kleding en te weinig bedekte lichaamsdelen wordt als gebrek aan respect ervaren en de kans is groot dat je dan wordt geweigerd.
Het is erg heet,we nemen de boottaxi en zijn er in een wip.
Vlakbij het Grand Palace worden we weer aangesproken door een keurig geklede heer die wil weten waar we vandaan komen,enz. enz. dit keer zijn we op onze hoedde want we kennen de truckjes van dit soort heertjes inmiddels.
Het Grand Pallas???? O nee hoor dat gaat niet ,alleen voor Boedhisten vandaag, heel jammer maar hij kan ons wel ergens anders heen brengen ,Zijde en zilverfabrieken een paar tempels die op de route liggen kunnen kan ook nog .
We stappen resoluut verder en hij druipt af. Even later kunnen we gewoon het Grand Palace binnen gaan.
Waarschijnlijk zijn we de eerste keer ook voor de gek gehouden.
Maar goed we hadden nog een second chance.
De Boeddha van smaragd is de belangrijkste Boeddha van heel Thailand ook al is hij maar 65 cm groot.
Hij staat in de Tempel "Wat Phra Kaeo" binnen de muren van het koninklijk palleis.
Het is ooit gestolen door de Laotiaanse troepen en er is flinke strijd geleverd om het weer terug te krijgen.
De kleine , maar o zo heilige Boeddha zit heel hoog op een gouden berg en je moet goed kijken wil je hem zien.
Het is verboden foto's te maken en daar wordt scherp op gelet , jammer voor die suppoosten er worden toch heel sneeky foto's genomen.
Hans die nonchelant z'n camera om z'n nek heeft hangen en hem met een hand vasthoud, wordt verwittigd z'n hand daar weg te halen, ja ze zijn ook niet gek, ook zij kennen de truckjes.
As we de belangrijkste heiligheden bekeken hebben en een paar musea's ,snakken we naar verkoeling, het water loopt langs m'n rug , we vinden verkoeling door een tochtje te maken in een longtail bootje over de Klhongs.
Het is onze laatste middag in Thailand, vanavond vertrekken we naar Australie.
We varen langs de gammele huisjes en vrouwtjes in kleine bootjes vol met souveniers komen langszij, proberen nog wat van hun waren aan ons te slijten.
Op een stenen rand liggen twee kleine krokodilletjes te genieten van de zon.
Het een mooie afsluiting van deze maand Thailand,we hebben ervan genoten en waar we met enorm veel plezier aan terug zullen blijven denken.
We staan op de afgesproken tijd in de hal van ons hotel te wachten op het busje,het komt maar niet opdagen , na verloop van tijd stappen we maar eens op iemand van het personeel af.
Er is iets mis gegaan met de afspraak, de vorige dag heeft het busje op ons staan wachten, een dag te vroeg dus, nu we hem nodig hebben komt hij niet.
Na wat heen en weer gebel zal hij ons alsnog om 8 uur op komen halen, gelukkig zijn we dan nog ruim op tijd op het vliegveld
1 februari 2013 Brisbane, Australië
Deze maand is omgevlogen, het was mooi en boeiend en nu dan naar het land van Os, Down Under of No Worry, hoe je het maar noemen wil, AUSTRALIË
Spannend want nu is bijna het grote moment gekomen dat ik m'n broer na al die jaren weer terug zal zien.
Een geweldige gedachte want er zijn 53 jaar verstreken nadat we elkaar voor het laatst zagen.
De vliegreis verloopt lekker rustig en 12 uur later, om 12 uur Australische tijd landen we in Brisbane.
De controles zijn streng om het land binnen te komen moet je eerst een lange lijst vragen beantwoorden, over waar je geweest bent in de afgelopen maand, wat je in Australie gaat doen en of er geen verboden zaken in je bagage zitten.
Wel 3x is er iemand die je paspoort controleert , daarna zet je al je bagage naast elkaar op een rode loper en blijft er naast staan , ja daar is ie dan, de hashhond, snuffelend langs tassen en koffers , langs broeken en blote voeten doet hij zijn werk en........hij gaat zitten bij iemand een stukje verderop.
Zijn neus is scherp en hij heeft iets geroken.
De hond wordt geprezen en beloond en een jonge man moet met zijn bagage met de douane meekomen.
Hoop voor hem dat het vals alarm is anders is hij nog niet jarig.
Wij mogen door en ja daar is onze verrassing.
Mijn broer, na al die jaren, daar staat hij dan, met zijn armen uitgestrekt loopt hij naar de hekken en over de hekken heen omhelzen wij ekaar.
Geweldig wat een moment , een dikke grijns op onze gezichten wat is dit mooi!!!
Een deel van zijn familie, vrouw, dochter kleindochter en de man van zijn dochter staan lachend achter hem en we lopen gauw om de hekken heen om iedereen te begroeten.
Het is geweldig , opeens is daar een hele familie die gelijkenissen heeft met jou, dezelfde genen heeft en onlosmakelijk met jouw verbonden is. Heel ontroerend .
-
07 Februari 2013 - 08:50
Steini:
O jongens wat prachtig en ontroerend, verhaal na al die jaren. wat heerlijk dat iederen zo gelukkig was om elkaar weer te zien! Fantastisch, wat een reis..... met zoveel hoogtepunten.
Wj zjn heel benieuwd wat jullie nog meer gaan meemaken.
Dikke knuffels Steef en Steinie
-
07 Februari 2013 - 08:59
Tessa:
Jee, wat moet dat een goed gevoel gegeven hebben dat ze jullie op stonden te wachten op het vliegveld en wat geweldig dat het er nu eindelijk van gekomen is. We zijn heel benieuwd naar de foto's van dat gedeelte van de reis!
Maar wat een prachtige verhalen over jullie reis in Thailand weer en toch een goed gelukte sneaky foto van de tempel zag ik ertussen he hahahha (of was dat een andere???)
Dikke zoen -
07 Februari 2013 - 09:35
Pim, Brenda En Kids:
Hoi Hans en Annemarie,
Hier ook eindelijk een berichtje van ons.
Wow wat zijn jullie toch weer aan het genieten. Mooi is Thailand he!!
Ik zou er ook zo weer een keer heen willen.
En alle verhalen en belevenissen, als ik jullie was zou ik er een boek van maken. Prachtig geschreven en heerlijk om te lezen!
Nu Australie......wat zal de spanning hoog zijn geweest. Geweldig om na al die jaren je broer weer terug te mogen zien. Het is en blijft bijzonden. Ik zie zo op de foto al gelijk "stegman-trekjes" hihi
Maar wat een baard ;-)
Ik hoop dat jullie onwijs genieten. Groetjes en een dikke kus vanuit lelystad
Pim , Brenda en de kids -
07 Februari 2013 - 10:09
Marley:
Wauw, wat een mooie en boeiend verhaal om te lezen! Geniet ervan samen! Ik blijf jullie verslagen lezen. Tich ben ik wel een klein beetje jaloers, want IK WIL JULLIE OOK KNUFFELEN!!!! ;-)
Xxxxx -
07 Februari 2013 - 10:27
Mieke:
Wat een weerzien na bijna een mensenleven zo ontroerend maar ook... wat een gelijkenis ook het nichtje zij lijkt op Daphne.
De ontmoeting met (een deel van) je familie is nu eindelijk werkelijkheid geworden Annemarie en nu maar genieten met z'n allen.
De laatste belevenissen in Bangkok waren weer heel bijzonder, jammer natuurlijk dat Hans geen foto's mocht maken.
Fijne dagen nog in Brisbane en tot het volgende verslag en belevenissen
liefs
-
07 Februari 2013 - 11:25
Yvonne:
Anne-marie en hans, we hopen dat jullie net zo blij waren als wij in 2001.
en we wensen jullie en de verdere familie een hele fijne tijd.
Groetjes en een dikke kus voor allemaal. Yvonne en simon.
-
07 Februari 2013 - 12:23
Suzanne:
Wow, ik had het moment wel willen zien. Dat moet betoverend geweest zijn. En zal ook nog wel even betoverend blijven. Ik ben benieuwd naar alle verhalen over de familie etc. Geniet ervan.
Dikke kus -
07 Februari 2013 - 14:07
Gerard:
Wat heerlijk gewoon om je broer en verdere familie te zien na zoveel jaren. Bijzonder lijkt me het gevoel voor jou Annemarie om de familie weer compleet te hebben. En straks op avontuur in Australië en andere dingen meemaken. Een fijne tijd daar gewenst!
met groetjes van Gerard -
07 Februari 2013 - 17:13
Elise:
Hoi lieve opa en oma,
Ik hoop dat ik dat nooit mee hoef te maken, 53 jaar je broer / zus (of ander familielid) missen.
Heel bijzonder dit.... (echt een All-You-Need-Is-Love story)
Xxxx. Elise -
07 Februari 2013 - 21:41
Gradie:
Anne Marie wat schrijf je toch mooi en indrukwekkend. Vooral het einde verhaal ontroert zo, dat je bijna niet kan wachten op het vervolg.......
Ben benieuwd naar jullie verdere verhaal.
-
08 Februari 2013 - 13:43
Pim En Dick:
Wat een schiterend verhaal weer met als hoogtepunt natuurlijk de eerste ontmoeting weer met onze broer Erik en zijn familie. Het geluk straalde van jullie af toen hij je in zijn armen nam. Heel ontroerend om te zien! Geniet van het samen zijn daar en we kijken uit naar het verslag daarvan.
Groeten aan allemaal.
Liefs,
Pim en Dick. -
08 Februari 2013 - 15:25
Anita:
Hallo jongelui, Thailand zit er op en wat was dat spannend, de prachtige foto's niet te vergeten. Nu met spanning de Aussie belevnissen afwachten, spreken jullie een beetje ABO?? hahaha. Als je naar " de" rots gaan raak het dan ook even voor ons aan, brengt geluk. Wat moet het een tenenkrommend moment zijn geweest je broer na 53 jaren weer te zien, compleet met familie, dat is niet veel mensen gegeven, geniet van ze, familie is kostbaar!!!
Hartelijke groetjes, Fred en Anita;))) -
09 Februari 2013 - 10:01
Ineke:
wat heerlijk zelf ik heb tranen in me ogen geweldig geniet er lekker van -
09 Februari 2013 - 19:18
Martin:
Hoe mooi is dat !! je broer eindelijk in je armen sluiten na 53 jaar.
En dan nu genieten !! en Anne-marie ik en vele met mij hebben het al gezegd ga maar een boek schrijven ik weet zeker dat ie aanslaat :) Heel veel plezier en een dikke kus van ons 5e
( oja voor dat ik het helemaal vergeet Hans wel stoer hoor met zo'n spin op je wang!! )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
