Family meeting, pick-nick in Roma park,Brisbane
Door: Anne-Marie
Blijf op de hoogte en volg Hans en Anne-Marie
03 Februari 2013 | Australië, Brisbane
1 februari , vrijdag
Hans haalt de huurauto op en Saskia , mijn nichtje, gaat naast Hans zitten om hem door het verkeer te loodsen, naar het huis van haar vader.
Wat zijn we blij met haar als "gids".
Het is spannend links te moeten rijden en ook nog in een vreemde auto, een foutje is zo gemaakt.
Erik wil naast mij komen zitten maar Saskia zegt resoluut, doe dat maar niet pa, dan praat je veel te veel, haha waar hebben we dat meer gehoord.
Zij doet het fantastisch en spreekt Hans moed in, Brisbane is een stad met golvende wegen,de Hills volgen elkaar op, soms is het net een achtbaan en duik je recht naar beneden.
Als we het straatje bij Erik inrijden gaat het steil naar beneden en halverwege stoppen we voor zijn huis, de auto staat bijna vertikaal.
We voelen ons al snel thuis in zijn huis.
Na een gezellig samen zijn moeten Saskia en Mollie naar huis omdat een andere dochter uit school komt , wij snakken naar een douche en andere kleren na zo'n 30 uur onderweg te zijn geweest.
Nadat we ons opgefrist en geinstalleerd hebben zullen we terug komen bij Erik en Roberta.
We zoeken op de kaart de weg uit naar ons Appartement daar zullen we zonder Saskia als gids naar toe moeten rijden en dat voelt spannend.
Ze laat ons zien hoe we moeten rijden naar de Bowenstreet en het lijkt het een eitje maar dat valt vies tegen, het is inmiddels spitsuur aan het worden en doordat alles zó vreemd is missen we de afslag , rijden straatje in straatje uit en raken de weg helemaal kwijt, pfff
Zweet op de rug .
Na een paar maal vragen zijn we er eindelijk.
Het appartement is perfect, ziet er mooier uit dan op de foto's, er is een tropische binnentuin met palmbomen en veel begroeiing een balcon aan de ene en terras aan de andere kant, fijne badkamer het ziet er prima uit.
We zijn zelfs voorzien van wasmachine, droger en vaatwasser.
Maar goed we haasten ons want we willen voor donker weer bij Erik zijn.
Dat lukt dus niet.....want we verdwalen weer , veel straatjes zijn eenrichtings verkeer waardoor je om moet rijden om ergens te komen, dat maakt het ook niet gemakkelijker.
Is de straat waar Erik woont
Ze maken zich zorgen om ons en zijn opgelucht als we binnen komen.
Roberta heeft heerlijk voor ons gekookt, na het eten zitten we op de veranda en Erik laat ons een prachtige cd horen van een Aboriginal zanger, het snijd door je ziel, prachtig, we voelen ons thuis bij hun, de tijd vliegt.
In de avond wordt er wind en regen verwacht, dat willen we graag voor zijn, dus we vertrekken om een uur of tien, de eerste bui kondigt zich al aan, niet onder een boom gaan schuilen ,krijgen we als goed advies mee.
Twee weken geleden vlogen de bomen door de straten vanwege een cycloon die over trok.
Als jullie nu denken na twee keer die weg gereden te hebben gaat het de derde keer vast goed....nou vergeet het maar.
Drie maal is scheepsrecht dus jullie raden het al " we get lost" voor de derde keer deze dag.
Bij daglicht is het vervelend maar in het donker, met regen, tien keer erger.
We moeten meerdere malen stoppen en wachten op een voorbijganger om de weg te vragen.
De derde keer komt Hans terug met een vrolijke man die achter in gaat zitten en lachend verteld dat dit hem ook is overkomen toen hij pas in Brisbane kwam wonen, verwalen en soms opeens je vergissen aan welke kant van de weg je moet rijden.
Hij wijst ons de weg , springt als we er bijna zijn uit de auto en roept nog dat zijn gitaar nog ergens langs de kant van de weg staat.
Wat zijn we blij als we ons appartementje weer zien,na dat avontuur zouden we wel een hartversterkertje kunnen gebruiken . Helaas die hebben we niet.
Zaterdag,de volgende dag, nemen we de benenwagen naar Erik, laten de auto in de garage staan.
Heerlijk, dat gaat heel wat gemakkelijker, we geven onze ogen goed de kost, na een klein uurtje zijn we waar we wezen moeten.
Ik ben blij dat we een appartement in de buurt van hem hebben gekozen, ook het centrum van Brisbane ligt op 5 minuten afstand van ons appartement.
Erik is net als de meesten van ons gezin een prater het is fijn die verbondenheid en herkenning te voelen.
En wat lijkt hij veel op mijn broer Pim, ongeloofelijk.
3 february, zondag,
Zondag gaan we in het" Roma Street Parkland" pick-nicken, wij kunnen het weer lopend af, het park ligt vlakbij, de hele familie komt daarheen.
Maia is pas verhuisd,woont nu ruim 100 km boven Brisbane, komt toch met haar drie kinderen per trein om erbij te kunnen zijn. Wat vreselijk lief.
Ze is heel klein en tenger en draagt een mooie hoed tegen de zon.
Zo geweldig om Erik z'n kinderen en kleinkinderen daar te ontmoeten, hij is trots op dat stel en terecht het zijn mooie mensen.
Kijk zegt hij, met een gebaar naar zijn familie, ik kwam helemaal alleen in dit land, en zie nu eens wat daar allemaal uit voortgekomen is,( zeg ik ook vaak als wij allemaal bij elkaar zijn en ben dan ook o zo trots op ons gezin) de liefde voor zijn kinderen en kleinkinderen straalt uit zijn ogen.
In het park lopen grote zwart witte Ibissen en voor ons zeer bijzonder, de " eastern water dragon" in verschillende maten.
Maandag 4 february,
Na het drukke weekend zijn we allemaal moe en blijven we vandaag op ons zelf.
We willen de stad verkennen en moeten ons voorzien van de nodige centjes.
Australië is geen Thailand, de prijskaartjes zien er duidelijk anders uit.
Als we willen pinnen hebben we een probleem, zowel Hans z'n pas als de mijne worden geweigerd en we krijgen niet een dollar uit de automaat.
We proberen alle automaten die we tegen komen en vragen advies bij verschillende banken maar de enige die ons uit de brand zal moeten helpen is ING Nederland en die zouden we dan moeten bellen.
Ja, ja bellen en dan uren aan de lijn blijven hangen, dat zien we ècht niet zitten hoor.
We balen hier enorm van want door dat hele gedoe loopt de dag in de soep, we hadden een stadswandeling gepland langs een aantal bezienswaardige plekken, daar is niets van gekomen dus moeten we dat bewaren voor een volgende keer.
s'Avonds schrijft Hans een boze mail naar de ING die we de volgende morgen in de bibliotheek van Brisbane gaan verzenden, daar is free wifi
We hebben hier geen wifi aansluiting in het appartement.
Wordt vervolgt….
Hans haalt de huurauto op en Saskia , mijn nichtje, gaat naast Hans zitten om hem door het verkeer te loodsen, naar het huis van haar vader.
Wat zijn we blij met haar als "gids".
Het is spannend links te moeten rijden en ook nog in een vreemde auto, een foutje is zo gemaakt.
Erik wil naast mij komen zitten maar Saskia zegt resoluut, doe dat maar niet pa, dan praat je veel te veel, haha waar hebben we dat meer gehoord.
Zij doet het fantastisch en spreekt Hans moed in, Brisbane is een stad met golvende wegen,de Hills volgen elkaar op, soms is het net een achtbaan en duik je recht naar beneden.
Als we het straatje bij Erik inrijden gaat het steil naar beneden en halverwege stoppen we voor zijn huis, de auto staat bijna vertikaal.
We voelen ons al snel thuis in zijn huis.
Na een gezellig samen zijn moeten Saskia en Mollie naar huis omdat een andere dochter uit school komt , wij snakken naar een douche en andere kleren na zo'n 30 uur onderweg te zijn geweest.
Nadat we ons opgefrist en geinstalleerd hebben zullen we terug komen bij Erik en Roberta.
We zoeken op de kaart de weg uit naar ons Appartement daar zullen we zonder Saskia als gids naar toe moeten rijden en dat voelt spannend.
Ze laat ons zien hoe we moeten rijden naar de Bowenstreet en het lijkt het een eitje maar dat valt vies tegen, het is inmiddels spitsuur aan het worden en doordat alles zó vreemd is missen we de afslag , rijden straatje in straatje uit en raken de weg helemaal kwijt, pfff
Zweet op de rug .
Na een paar maal vragen zijn we er eindelijk.
Het appartement is perfect, ziet er mooier uit dan op de foto's, er is een tropische binnentuin met palmbomen en veel begroeiing een balcon aan de ene en terras aan de andere kant, fijne badkamer het ziet er prima uit.
We zijn zelfs voorzien van wasmachine, droger en vaatwasser.
Maar goed we haasten ons want we willen voor donker weer bij Erik zijn.
Dat lukt dus niet.....want we verdwalen weer , veel straatjes zijn eenrichtings verkeer waardoor je om moet rijden om ergens te komen, dat maakt het ook niet gemakkelijker.
Is de straat waar Erik woont
Ze maken zich zorgen om ons en zijn opgelucht als we binnen komen.
Roberta heeft heerlijk voor ons gekookt, na het eten zitten we op de veranda en Erik laat ons een prachtige cd horen van een Aboriginal zanger, het snijd door je ziel, prachtig, we voelen ons thuis bij hun, de tijd vliegt.
In de avond wordt er wind en regen verwacht, dat willen we graag voor zijn, dus we vertrekken om een uur of tien, de eerste bui kondigt zich al aan, niet onder een boom gaan schuilen ,krijgen we als goed advies mee.
Twee weken geleden vlogen de bomen door de straten vanwege een cycloon die over trok.
Als jullie nu denken na twee keer die weg gereden te hebben gaat het de derde keer vast goed....nou vergeet het maar.
Drie maal is scheepsrecht dus jullie raden het al " we get lost" voor de derde keer deze dag.
Bij daglicht is het vervelend maar in het donker, met regen, tien keer erger.
We moeten meerdere malen stoppen en wachten op een voorbijganger om de weg te vragen.
De derde keer komt Hans terug met een vrolijke man die achter in gaat zitten en lachend verteld dat dit hem ook is overkomen toen hij pas in Brisbane kwam wonen, verwalen en soms opeens je vergissen aan welke kant van de weg je moet rijden.
Hij wijst ons de weg , springt als we er bijna zijn uit de auto en roept nog dat zijn gitaar nog ergens langs de kant van de weg staat.
Wat zijn we blij als we ons appartementje weer zien,na dat avontuur zouden we wel een hartversterkertje kunnen gebruiken . Helaas die hebben we niet.
Zaterdag,de volgende dag, nemen we de benenwagen naar Erik, laten de auto in de garage staan.
Heerlijk, dat gaat heel wat gemakkelijker, we geven onze ogen goed de kost, na een klein uurtje zijn we waar we wezen moeten.
Ik ben blij dat we een appartement in de buurt van hem hebben gekozen, ook het centrum van Brisbane ligt op 5 minuten afstand van ons appartement.
Erik is net als de meesten van ons gezin een prater het is fijn die verbondenheid en herkenning te voelen.
En wat lijkt hij veel op mijn broer Pim, ongeloofelijk.
3 february, zondag,
Zondag gaan we in het" Roma Street Parkland" pick-nicken, wij kunnen het weer lopend af, het park ligt vlakbij, de hele familie komt daarheen.
Maia is pas verhuisd,woont nu ruim 100 km boven Brisbane, komt toch met haar drie kinderen per trein om erbij te kunnen zijn. Wat vreselijk lief.
Ze is heel klein en tenger en draagt een mooie hoed tegen de zon.
Zo geweldig om Erik z'n kinderen en kleinkinderen daar te ontmoeten, hij is trots op dat stel en terecht het zijn mooie mensen.
Kijk zegt hij, met een gebaar naar zijn familie, ik kwam helemaal alleen in dit land, en zie nu eens wat daar allemaal uit voortgekomen is,( zeg ik ook vaak als wij allemaal bij elkaar zijn en ben dan ook o zo trots op ons gezin) de liefde voor zijn kinderen en kleinkinderen straalt uit zijn ogen.
In het park lopen grote zwart witte Ibissen en voor ons zeer bijzonder, de " eastern water dragon" in verschillende maten.
Maandag 4 february,
Na het drukke weekend zijn we allemaal moe en blijven we vandaag op ons zelf.
We willen de stad verkennen en moeten ons voorzien van de nodige centjes.
Australië is geen Thailand, de prijskaartjes zien er duidelijk anders uit.
Als we willen pinnen hebben we een probleem, zowel Hans z'n pas als de mijne worden geweigerd en we krijgen niet een dollar uit de automaat.
We proberen alle automaten die we tegen komen en vragen advies bij verschillende banken maar de enige die ons uit de brand zal moeten helpen is ING Nederland en die zouden we dan moeten bellen.
Ja, ja bellen en dan uren aan de lijn blijven hangen, dat zien we ècht niet zitten hoor.
We balen hier enorm van want door dat hele gedoe loopt de dag in de soep, we hadden een stadswandeling gepland langs een aantal bezienswaardige plekken, daar is niets van gekomen dus moeten we dat bewaren voor een volgende keer.
s'Avonds schrijft Hans een boze mail naar de ING die we de volgende morgen in de bibliotheek van Brisbane gaan verzenden, daar is free wifi
We hebben hier geen wifi aansluiting in het appartement.
Wordt vervolgt….
-
12 Februari 2013 - 12:57
Elise:
Hoi lieve oma,
Australie lijkt me zo mooi en ik ben benieuwd naar Eric en de meiden!!!
Wat een rotsituatie, met jullie pinpassen. Ik hoop dat het snel opgelost wordt!
Doe iedereen maar de groetjes van jullie eerste en liefste kleindochter hahaha :-D
Xxxxx. Elise -
12 Februari 2013 - 16:01
Daphne:
Hee allerliefste happy 2 !!!
Zo zie je maar weer hoe mooi en sterk familiebanden zijn!!!
Dat gaat nooit meer weg en moet je altijd blijven koesteren!
dikke zoenen
daphne
-
12 Februari 2013 - 17:56
Steinie:
Wat een mooi verhaal weer, wat heerlijk om zo de hele familie van je broer te leren kennen! Fantastisch, jullie zjn top hoor, links rijden..... een onbekende stad..... en ook nog in het donker met regen..... Het zal wel goed gekomen zjn met de ING.... anders hadden jullie al terug geweest ha ha, maar wij kijken uit naar het volgende verslag. Geniet! Veel plezier!
Liefs Steef en Steinie -
12 Februari 2013 - 18:30
Els:
Ongelooflijk, wat n heerlijk verhaal,wat moeten jullie je gelukkig voelen Nu maar hopen dat jullie wat geld heb kunnen pinnen, toch verdomd lastig die pinautomaten he?\
Liefs dikke zoen Els -
12 Februari 2013 - 20:25
Mandy:
Dag lieve pap en mam
Jeetje wat een gedoe met dat rijden , zou ik ook het zweet van op mijn rug voelen!
En vervelend van de pinpassen
Hoop dat dat opgelost is.
Maar wat heerlijk hoe knus en gezellig en fijn het klinkt met de familie
Heel mooi!
Kus!! -
12 Februari 2013 - 20:25
Mandy:
Dag lieve pap en mam
Jeetje wat een gedoe met dat rijden , zou ik ook het zweet van op mijn rug voelen!
En vervelend van de pinpassen
Hoop dat dat opgelost is.
Maar wat heerlijk hoe knus en gezellig en fijn het klinkt met de familie
Heel mooi!
Kus!! -
13 Februari 2013 - 14:56
Ineke:
hai broer en zus volgens mij mis ik wat dat van de pinpassen dat heb ik niet gelezen
maar geef niet hele fijne tijd met je familie dikke zoen ineke -
13 Februari 2013 - 15:54
M.Teuwen-Kroes:
Lieve allemaal,wat een fantastishe gebeurtenis,nooit gedacht dit te kunnen volgen,krijg de foto's niet afgedrukt,maar zal deze later wel zien denk .Intussen een fijne tijd down under en tot ziens .grieten,Maryse. -
14 Februari 2013 - 09:08
Tessa:
Mam doet zelfs al aan cliff-hangers nu met haar schrijven hahahhah
Maar nu staan de foto's erbij en wat ziet dat er gezellig uit. Wat leuk dat ze er allemaal naartoe gekomen zijn....wat een kleurrijke familie. En wat sta jij te genieten mam, dat ziet iedereen.....:-)
Dikke zoenen -
15 Februari 2013 - 17:44
Anita:
Ben weer de laatste met reageren, hadden het een beetje druk en nog niet gelezen, wel weer genoten van al de vrhalen, tjonge wat kan jij dat goed!!! en de mooie foto's er altijd bij, ik geniet met jullie mee, " keep up the good work" en blijf de mooie verslagen sturen. Nog heel veel plezier.
Hartelijke groetjes, Anita -
17 Februari 2013 - 10:29
Jullie Lieve Kleindochter:
Heeeeey lieve opa en oma!
Wat super leuk om te lezen dat jullie het leuk hebben.
Allemaal wel erg spannend, alles is nieuw, maar natuurlijk ook weer een hele
Nieuwe ervaring. Mooi hoor
Grappig om te lezen dat Eric wat kletsen betreft er ook wat van kan, want dat herkenen
Wij heeeeeel erg ;-) hahahaha
(maar dat mis ik ook heeel erg)
Geniet er lekker van!!!
Xxx Marley -
22 Februari 2013 - 14:23
Suzanne:
Prachtig om jullie herenigt te zien! Het ziet er gelukzalig uit, voel de bijzondere blijdschap door je verhaal heen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
