4 in 1 Boisjean in Frankfrijk -De Haan in België

Helaas , dat kan gebeuren dat je telefoon die je ook gebruikt voor je verslagen het begeeft en je welliswaar een oude reserve telefoon bij je hebt maar daar staan de concept verslagen niet op. Ik moet opnieuw beginnen te graven in mijn geheugen , Ik zal het dus proberen.

maandag 10/8 Bosjean naar Licques, 70 kilometer
Met een bewolkte hemel en wat vochtige lucht, vertrekken we richting Montreuil sur Mer. Hier wordt in de eerste week van Augustus elke avond om half 11bij de citadel "Les Miserables" opgevoerd naar het boek van Victor Hugo, die hier in Montreuil zijn inspiratie daarvoor opdeed. Bosjean, ligt 10 km. onder Montreuil maar de kanons knallen en het vuurwerk houden ons het eerste uur wel uit de slaap. We besluiten de klim naar het bezienswaardige stadje wel te nemen, willen er niet zomaar aa8n voorbij fietsen . Montreuil ligt n.l op een plateau en de route gaat onderlangs langs de oude stadswal. We werken ons dus even in t zweet om boven te komen in t stadje dat nog aan t ontwaken is en er dus niet veel te beleven is. We rijden door de stille straatjes naar de citadel, het is een mooie plek en we maken er een korte wandeling. Al met al is het nou ook weer niet zo bijzonder dus na een half uurtje zetten wij onze tocht weer voort.
We zullen bij Doudeauville de Bretagne-Normandie route verlaten en via een klein stukje Groene Valleien route de LF1 noordzee route op pakken bij Le Wast, daarmee de klim bij Samer en Boulogne sur Mer vermijden .Fietsen door groene valleien klinkt dus aantrekkelijk maar we hebben geen route beschrijving, geen nood, wel een fiets Tom toch dus wat kan ons gebeuren?? .Eerst rijden we door lieflijke dorpjes langs het riviertje de course. So far so good maar dan leidt onze Fiets- Stom ons wel even heel erg verkeerd naar een doorgaande auto weg en er eenmaal opzittend is het niet mogelijk om eraf te komen. Jeetje wat een hel, groot verkeer dat langs ons heen raced , geen fietsstrook, en dan enorme klimmen die telkens voor ons opduiken dit is niet leuk, bij weer een muur van een klim schieten de tranen me in de ogen , o nee niet nog een, keus is er niet ,dus verstand op nul en de benen laten draaien en ik kom toch weer boven. Dan een groot bord "DESCENTE DANGEREUX" steil naar beneden , ook niet fijn, gelukkig komt vlak daarna een zijweg waar we dankbaar afslaan. Hier geen verkeer alleen wel verschillende fikse klimmen, gelukkig klimmen we in alle stilte en de omgeving is weer mooi. Le Wast laten we links liggen en rijden naar de volgende plaats Colembert , daar moet Tom ons de LF1 wijzen, nou nee dus, we fietsen menigmaal verkeerd en uiteindelijk nemen we een route door het bos die naar Alembon zou moeten gaan, is in elk geval de goede kant op, naar Licgues. De weg gaat steiler en steiler en als hij de 10% oversteigt slaat bij ons de damp uit de oren en moeten we lopen en duwen. Hoe dan ook we komen boven, en gelukkig is er veel schaduw onder de bomen. Bij aankomst in Alembon zijn we de weg die naar Licgues voert kennelijk voorbij en bij navraag wordt ons een karrespoor gewezen, " TOUTE DROIT , TROIS KM.. Het karrespoor is smal en ligt vol losse stenen en soms zitten er diepe sporen vlak naast, ook hier wordt het duwen en lopen maar in de verte zien we de toren van Licques al staan en dat geeft moed. En dan eindelijk na 70 km rijden we ons doel voor vandaag binnen. De camping daar is prima heeft een leuk terras en na een bière prèssion en een heerlijke salade met friet kunnen we er weer om lachen. We hebben het weer gefikst en morgen houden we vrij.


Woensdag 12/8 Licques- Esquellbeck 49km

We hebben de LF1 nu wel te pakken en vertrekken met mot regen van de camping waar we weer even lekker bijgekomen zijn. Na wat inkopen in het centrum van de stad slaan we al gauw af naar rustige wegen waar de weg door een mooi landschap golft en we kunnen genieten van prachtige vergezichten. Vooral op de 72 meter hoge Wattenberg is het uitzicht over de omgeving prachtig. Deze plek was in verschillende tijden een stategische plek en er is heel wat afgevochten om deze plek in handen te houden. Watten was oorspronkelijk Vlaams maar werd in 1790 definitief een deel van Frankrijk. Na watten volgt nog de Galgenberg, vroeger werden hier ter dood veroordeelden opgehangen. Ook deze galgenberg was weer een kuitenbijter maar wel een van de laatsten, Vlaanderen komt morgen in zicht. Camping des Roses in Esquellbeck heeft een grote kinderboerderij waar een ongecastreerde bok rondloopt.Jeetje wat een geur zeg, Ik ruik hem al van verre en wordt meteen terug geplaatst naar mijn jeugd waar Bob samen met Hannes een schuurtje had met een bok die zo verschrikkelijk sterk rook. Waar een geur je in een seconde naar terug brengt, zoveel herinneringen komen boven. We hebben een leuk plekje met tafel en stoeltjes speciaal voor de fietsers, en s'morgens toch wat zon bij t ontwaken. Een heg houdt de bokken geur gelukkig wat tegen.

Donderdag 13/8 Esquellbeck-Diksmuide 50 km.

Het is vandaag een bloedhete dag , in Oost Capell komen we België binnen en rijden door het Vlaamse land met een stevige noord oosten wind die we pal voor hadden. Niet klimmen maar het leek wel zo . In mijn gedachten hoor ik mijn intens bewonderde en favoriete Vlaamse zanger Jaques Brell over het vlakke land zingen waar de wind overheen slaat. Geweldige chansons waar ik vanaf m'n 12 jaar al helemaal weg van was. Tot Diksmuide blijft het vechten tegen de wind en op camping de Ijzerhoeve worden we heel hartelijk binnengehaald door de nieuwe uitbater. De camping was/is totaal verpauperd door de vorige eigenaar en wordt nu door 3 enthousiaste jonge mannen weer helemaal gerenoveerd. Er is heel veel werk te doen en eigenlijk is het nog niet bepaald een camping waar je zou stoppen voor een overnachting.Op wat oude bewoonde sta caravans na is er niemand. En toch beleven we hier een bijzonder leuke avond. Er moet nog 1 tent kampeerder komen wordt ons verteld, een wandelaar die gereserveerd heeft, ha,ha..
Wij zetten onze tent op bij een meertje , we worden gewaarschuwd voor zwaar weer dat om een uur of 7 los zal barsten. We zullen het wel zien onze tent heeft nog een vuurdoop nodig, In al die weken is het weer steeds rustig en redelijk stabiel gebleven. Er staat vlakbij een houten chaletje met veranda en stoeltjes dus we kunnen schuilen als het losbarst en dat doet het precies op afgesproken tijd. Zware zwarte wolken komen eraan en zware rukwinden en regen striemen over ons tentje die zich dapper weert en geen krimp geeft.
Het is niet fijn dit weer , wel goed om te weten dat de tent ertegen kan. Wij gaan naar de kantine waar het ook nog een bouwkeet is en waar inmiddels de wandelaar met een tiener dochter is aangekomen.Het is een geweldig leuke vent die z'n tentje binnen aan t opzetten is om na de storm het op een veldje pal voor de kantine neer te zetten.
Geert en Emma uit Gent zijn het en we komen in een geweldig leuk gesprek terecht, zielsverwanten zo voelt het, hij verteld ons later op de avond veel over de geschiedenis van Vlaanderden en de vreselijke 1e wereldoorlog die hier in Diksmuiden duizenden slachtoffers heeft gemaakt, hier vlakbij is een museum en de oude en nieuwe Ijzertoren met de tekst in vier talen "NOOIT MEER OORLOG". Ook de dodengang ligt hier vlakbij, zowel Duitse als Belgische militairen hebben hier 4 jaar in de loopgraven gelegen, soms maar 50 meter van elkaar verwijderd. Er vielen duizenden doden.
Geert tracteerd ons op een plaatselijk biertje "dolle teve" het smaakt prima. Na de storm en harde regen heeft 't nog wat geonweerd, wij zaten gezellig te keuvelen met Geert en Emma in de bar. Daarna op de bijna tast ons tentje terug gevonden, het was aarde donker en we trapten regelmatig in de modder of diepe plas.Maarrrr ons tentje was kurkdroog en stond als een huis, had het noodweer dus prima doorstaan.We hebben heerlijk geslapen
Geert en Emma nemen we s'morgens nog afscheid van en nogmaals nodigt hij ons uit om in Gent langs te komen als we in de buurt zijn.Wij hebben zijn nummer. Toch leuk als hij zegt dat dit zo'n ontmoetting is die hem z'n levenlang bij zal blijven. Vandaag gaat hij kano varend over de rivier de Ijzer naar Nieuwpoort waar hij opgehaald wordt. Wij vervolgen onze LF1 weer wat meer naar de kust en worden deze dag verschillende malen door hevige korte plensbuien overvallen en natuurlijk geen plek om te schuilen . Nou ja nat worden is niet zo erg, onweer op openveld is veel beroerder, het blijft gelukkig bij een paar klappen en zetniet door.In De Haan zetten we onze tent op bij camping "ter Duinen" de zon schijnt weer , dus nog even genieten van een mooie avond.