goeie morgen er wacht ons een zware dag,
Door: Anne-Marie en Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans en Anne-Marie
03 Augustus 2010 | Duitsland, Heimbach
80,2 kilometer
Niederkrüchten -Echtz
Mooie zonnige dag
Vagebondieren ,Vreslijk aardige mensen, fietsers met pech in Effeld, en onze route begint nu echt !!!
De zon schijnt als we wakker worden dat is voor de verandering wel eens heerlijk, ontbijten in de zon. Alles is wel nat want s’nachts heeft het nog wel geregend. We raken er aangewend om de tent nat in te pakken.
Ondanks donkere wolken in de verte blijft het droog en kunnen we vol goeie moed vertrekken.
We volgen “Truus” onze fietsnavigatie maar ze stuurt ons toch niet zoals wij willen en we maken ongewild een ommetje van een kilometer of 5.
We wilden vanuit Niederkrüchten door het National park Schwalm , De Mein Weg, naar Dalheim fietsen en die moeten we dus zelf weer even uitvogelen.
Daarna gaat het een kilometer of 10 door een vochtig en donker bos tot we in Dalheim de zon weer zien. Heerlijk,
Na een flink klimmetje door het stadje, duiken we weer het bos in en rijden de laatste kilometers naar Effeld waar de Rur stroomt en we de Groene route naar de Middellandse zee op gaan pakken.
Effeld is een plaatsje met veel nieuwbouw , we stoppen even om te kijken of er nog wat leuks te zien is maar dat valt tegen dus rijden we maar gauw door.
En daar is ie dan “De Groene route langs het Rurthal gaat beginnen, yoepie.
We staan even dit heugelijke feit vast te leggen, toen er twee beladen fietsers ons tegemoet kwamen.
Ze waren ‘morgens uit Roermond vertrokken en heel sneu ze kregen een klapband die door henzelf niet meer te repareren was.
Het achterwiel zwieberde en daar kan je écht niet mee verder rijden.
Dus moesten z terug om een fietsenmaker te zoeken, in Effeld was er een dat had ik gezien dus was gelukkig niet zo ver.
Toen wij de route opreden begrepen we wel dat je erge goede banden moet hebben wil je hier zonder problemen door komen.
De weg is onverhard veel stenen , hobbels en bobbels.
En dat zo’n 180 km.lang
Goed van Hansie ,dat hij er bij ons van die goeie banden onder heeft gezet. Top mannetje, denkt overal aan.
De route voert ons dus langs de Rur waar gekanood, wordt en bij de grote stroomversnellingen ook aan Rafting gedaan kan worden.
In het begin moet ik wel even wennen aan dat greffel en stenen op de weg, ben als kind gevallen op zo’n weg en had de steentjes in allebei m’n knieën zitten.
Moet ik altijd aan denken ,dus eerst bibber, bibber maar na een paar uur sjees ik als een mountainbiker over het pad.
Regelmatig moeten we behoorlijk steile stukjes nemen die naar bruggen leiden en dan weer naar beneden met een scherpe bocht waar je ,als je niet uitkijkt zo de Rur in plomt.
Ook smalle bruggetje moeten we vaak over , het pad loopt dan weer rechts en dan weer links langs de oever.
Campings langs deze route zijn er nauwelijks dus we denken al aan een pensionnetje als weer zo’n aardig stel mensen ons aanspreekt.
Helemaal enthousiast verteld ze dat zij dat ook doen ,herlich Vagebondieren, en waar we slapen vannacht?
Weten we nog niet zeggen we en zij verteld dat er in Echtz een kleine camping is aan een meertje, waar je kunt zwemmen en ook nog wat eten kan.
Helemaal goed, stond niks op de kaart dus we zijn blij met de tip.
We moeten wel even de route verlaten en dat via een supersteil stukje waar we niet tegenop kunnen fietsen en dat wordt duwen.
Even later moet Hans keren op een pleintje en door de puntige keien begint zijn fiets te schuiven, hoe hij het doet weet ik niet maar hij maakt een sprong als een wilde kangoeroe over zijn fiets heen. terwijl de fiets onder hem wegschuift en de grond raakt blijft hij op de been zonder schrammetje.
Later bij de ingang van de camping, ook zo steil, gebeurt dat nog een keer. Ik doe het hem niet na en ga het ook niet proberen, want dat gaat vast niet goed, haha.
Op de camping in Echtz verwennen we onszelf maar met een etentje op het zonnige ,terras uitkijkend over het meertje.
Ruim 80 km gefietst vandaag, dus we hebben het verdiend.
Na ons komt er nog een stelletje op de fiets aan, net zo bepakt als wij dus een praatje is zo gemaakt. Bye, bye tot later….
-
03 Augustus 2010 - 07:09
Daphne:
haha....ik zie het helemaal voor me hoe papa van die fiets springt....
Misschien toch eens tijd voor een fiets zonder stang want dit blijft natuurlijk niet altijd goed gaan!
Leuk hoor om jullie verslagen te lezen,zo zijn we er toch en beetje bij!!!
dikke zoen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley