zaterdag 4 september; ,46 jaar getrouwd .

Hallo lieve allemaal,

Hier zijn we dan weer, alweer een heel eind verder en na erg veel mooie routes gefietst te hebben zijn we eergisteren in Avignon aan gekomen.

Maar goed ik ga jullie toch een stukje vertellen over de reis,
Van Ariance naar Chateau Salins,
Het is 30 graden en daardoor zijn de klimmen die genomen moeten worden erg zwaar, we rijden door noord oost Frankrijk, dorpjes waar de tijd heeft stilgestaan, leegloop in de dorpen alleen wat vervallen boerderijen.Geen koppie leut want ook geen terrasjes .
Wij wisten dat er in dit stuk noord Frankrijk niet veel te vinden is aan winkels, banken of wat dan ook dus we hadden mondvoorraad genoeg ingeslagen zodat de man met de hamer geen vat op ons zou krijgen.
Die ochtend gaat alles prima en we komen tegen het middaguur in Cateau Salins aan, de energie was even totaal op en er moest snel gefourageerd worden, de vele klimmen in de brandende zon eisten hun tol.
Druk stadje dus tijd voor inkopen.
We lunchen in een klein parkje en nemen er lekker de tijd voor.Het is vreselijk druk met veel vrachtverkeer en de weg die we moeten hebben om in Vic sur Seille te komen, heeft een stijging van 12% over 2,5 km tussen en langs het vracht verkeer,een crime.We redden het allebei niet en gaan lopend omhoog
onze loodzware fietsen voor ons uit duwend.
Pfffff de stoom kwam uit onze oren maar we komen omhoog en uiteindelijk ook op de camping in Vic.
Dan is alles weer goed en gaan we een gezellige avond tegemoed met Milo en Rebecca ? ja die zijn er ook weer.
Een paar vrienden van hun zijn ook naar deze camping gekomen en stellen voor het teveel aan bagage [o.a de stukkende laptop} mee naar Nederland te nemen.Een prima idee dat scheelt weer een paar kilo.

Van Vic sur Seille naar Luneville,
Veel regen als we wakker worden en dat wordt nat inpakken.
Om Vic uit te komen moeten we weer eerst flink klimmen maar als eenmaal de benen draaien en de longen open gaat alles prima. Na Chateau Salins heb ik besloten elk uur wat te eten om de pap in de benen voor te zijn , dat werkt prima.
We komen om half 2 in Luneville aan en houden het fietsen voor gezien die dag.
Camping ligt naast het Chateau van stanislas, alles heet hier Stanislas de bars de straten enz.
De goeie man woonde eigenlijk in Nancy maar had hier dus zijn buitenverlijf. Het staat in de steigers waardoor het veel van z`n schoonheid verliest maar een wandeling door de tuinen is mooi.
De camping loopt in de middag weer vol met fietsers en is reuze gezellig.We maken kennis met dappere Aysa, 22 jaar en in d`r eentje van St.Maries de la Mer terug naar Nederland fietsend.en met Stijn en Renneke, die met een slecht lopende versnelling al die heuvels op moest ploegen.
Maar enorm vrolijk blijft, ook Milo en Rebecca zijn er weer.
Aysa ontbijt s`morgens met ons en ze babbelt er vrolijk op los. Ze heeft het helemaal gehad en wil zo snel mogelijk naar huis. Ze neemt de trein in Luxemburg maar moet daarvoor eerst nog in d`r eentje in Ariance kamperen,eng maar ze gaat het doen. omdat ze de trein niet wil missen in Luxemburg. Leuke meid die ons veel aan kleindochter Marley doet denken.

Luneville , Charmes ,Darney

We komen deze dag aan in de Vogezen en die doet de verwachtingen eer aan, als we op een hoogvlakte rijden komt de regen met bakken uit de hemel en het water loopt als een rivier voor ons uit als we de afdaling maken, halverwege zien we een open boeren schuur en rijden er zo naar binnen, om te schuilen, de boer komt naar ons toe en verteld dat het dorp niet ver is.Dat is mooi want we snakken naar een bakkie.We besluiten zodra het kan door te rijden om die koffie te halen.Na de regen verloopt de dag verder zonnig en arriveren in Darney.
Als het avond is zitten we met Milo Rebecca Stijn en Renneke op hetzelfde plekje.
Mooie ronde tafel met afdak waar we de natte spullen onder kunnen hangen en onder kunnen koken.
De camping baas verteld ons dat er heel slecht weer op komst is , dus als we in de nacht problemen krijgen kunnen we bij hem komen schuilen.Milo heeft een wereldontvanger en die waarschuwt voor overstroming in de Vogezen, wij zitten hoog, gelukkig.
Nou leuk vooruitzicht, we slaan de haringen wat dieper in de grond en het is dus op hoop van zegen.
De dagen die volgen is er een zondvloed uitgebroken en regent het 50 uur achter elkaar met bakken uit de hemel.
Wij tellen onze zegeningen, tafel , dak , supermarkt op loop afstand, het kon slechter en we maken het met z`n zessen gezellig. De tweede dag gaan we met elkaar uit eten.
De derde dag vinden we het genoeg en de regen is gelukkig niet zo hevig, zelfs een piepklein stukje blauw te bekennen, dus wij vertrekken, regenjassen aan en fietsen maar heerlijk.

Op naar Port de Saonne [Totale afstand inmiddels 955 km}

De dorpjes waar we doorheen gaan zijn ook hier uitgestorven, soms zie je een oudje wat verdwaasd rondscharrelen, ja dat kan hier nog ,bij ons in Nederland zouden ze in een tehuis zitten.
Port de Saonne is ook een vervallen stadje met veel Noord Afrikanen, er is een expositie van Afrikaanse beelden, levensgroot houtsnijwerk, Mooi. De Saonne staat hoog door de vele regen. S`avonds veel drukte op de camping, groot feest met BB en jeu de boule wedstrijden tot in de kleine uurtjes.Leuk om te zien hoe serieus de heren de ballen werpen.
We worden wakker met weer regen , balen , maar we breken de boel toch op want weer een dag oponthoud hebben we geen zin in.
Toch moeten we zeker 2 uur in de recreatie ruimte van de camping schuilen voor weer heel erg veel regen.
Om 12 uur kunnen we dan toch weg en rijden die dag maar 3 uurtjes, een mooi pad langs de Saonne naar Soing. Klein mooi plaatsje en een intiem campinkje, idylisch gelegen langs de rivier. Lekker genieten van de doorgekomen zon, glaasje wijn en blij dat we toch gefietst hebben vandaag.


Soing, Marnay, eindelijk prachtig weer.

Wat een mooie plek om wakker te worden, de zon over de rivier en wij genieten van de vogels boven en de bootjes op het water.We doen rustig aan en vertrekken om half tien.
Weer een flinke klim om de vallei uit te komen.
Het gaat prima onze benen worden duidelijk sterker en de feeling voor op het juiste moment schakelen gaat ons hoe langer hoe beter af.
Het wat troosteloze van de noord franse dorpjes gaat eraf, het wordt hoe langer hoe mooier om ons heen de natuur, ook de dorpjes worden welvarender
In Charcenne op een pleintje gaan we lunchen tot we opgeschrikt worden door veel geschreeuw en er vier enorm vieze mensen, buiken op de knieen en heel provocerend gedrag vertonend.
Een klein zwart puppytje wordt met hen meegedragen. Ze doen er rare dingen mee en ik kan het niet aanzien en voel enorme woede en walging.Ook machteloosheid tegen 4 van die aso`s;
Laat de lunch voor wat het is en we vertrekken.
Even later rijden we langs een woonwagenkamp , verpauperd, daar kwamen ze kennelijk vandaan.De rest van de dag liet het me niet meer los.
Bah wat een akelige mensen .
In Marnay , camping langs de rivier de L oignon, , grote mooie plaatsen waar we weer met M en R komen te staan.
Ook Jitske uit Friesland in d`r eentje terug fietsend naar Nederland, veel pech gehad onderweg.Respect hoor want het is echt geen makkie en helemaal niet alleen.
Ze lijkt het niet gemakkelijk te hebben.
Wij zijn in Marnay aangekomen op de helft van de route naar de Middelandse zee.
Tenminst vanaf Roermond af gerekend wij hebben er nog heel wat kilometers meer gereden doordat we van huis af zijn vertrokken.
Morgen dus de Jura ,waar nog meer geklommen moet worden in.