Ja we zijn er

Lieve allemaal, eerst heel erg bedankt voor al jullie leuke reacties, maakt het allemaal nog leuker.
Ja en dan zijn wij al aan het eind van de reis naar de regenboog en ik heb jullie natuurlijk nog zoveel te vertellen over het tweede deel van deze fietstocht.
Doordat we zo weinig internet mogelijkheden hadden loop ik enorm achter met m n verslag maar hebben we natuurlijk wel doorgefietst.
Poligny was een fantastisch leuk plekje om binnen te rijden; na een aantal kilometers op de drukke N 5 maar dan heb je ook wat, een heerlijk plein met fontein,veel bloemen, terrasjes volop zonneschijn en de echte zuid franse sfeer, heerlijk. We nemen plaats op de rand van de fontein en eten lekker een pain au chocolat en genieten van alles om ons heen.We worden vaak aangesproken door nieuwschierige mensen die willen weten waar we vandaan komen,helemaal uit HOLLAND magnefiek en we worden op de benen getikt en de duimen gaan omhoog.Erg spontane reacties, wij groeien ha, ha.
Na Poligny komt er een lange klim naar Plasne, Pffff wat is het heet maar we komen er en dan rijden we op het eerste plateau van de Jura. Bij Cirque Ladoye, een keteldal door de Seille uitgeslepen ligt onder ons, we pauzeren voor de lunch en krijgen spontaan 2 biertjes aangeboden door een stel fransen,we slaan ze af want met bier op is het geen fietsen.Wel heel erg lief
De bedoeling is om naar Point de Poitte te fietsen maar op een uitzichtpunt zien we diep beneden ons een camping liggen. Als we naar beneden zoefen en er langs komen ziet het er zo gezellig uit dat we besluiten te stoppen.
S avonds eten we op het terras van de camping met Milo en Rebecca, ja die weer, salade frietjes wijn , een heerlijke Franse zomeravond, genieten dus.
Het is 21 augustus en onze Daphne is jarig, ik bel haar en het is fijn haar te horen.De dag erna is een rustdag, alleen maar luieren in de zon, het leven is goed.

23- 8 Chatillon- Thoirette
Helaas kan het na zulke dagen ook weer gaan regenen en dat doet het ,toch vertrekken we. We wilden tot Condes langs de Ain fietsen maar het gaat zo lekker dat we door fietsen naar Thoirette. Er moet weer veel geklommen worden op een stuk D460, loeidruk met vrachtwagens die ons rakelings passeren en ik voel hun zuigende kracht, Brrr niet fijn dus ,ook nog regen en scherpe bochten langs de rotsen met een zucht van verlichting zien we een cafe waar we koffie kunnen drinken, prachtig uitzicht over het Lac de Vouglans.Helemaal goed dus, totdat Hans zegt dat we verkeerd gereden zijn en die rot weg weer terug moeten fietsen, da`s minder.Voordat we verder fietsen aai ik een prachtige golden retriever in het kuiltje tussen zijn ogen, hij knijpt z`n ogen dicht van genoegen;Een groot gevoel van weemoed bevangt me, Yokkie, ik mis hem nog steeds.
Als we de goede weg weer hebben opgepakt klimmen we naar de Barrage de Vouglans, een immense stuwdam die millioenen liters water tegenhoud, doodeng als je je realiseert hoe kwetsbaar zoiets kan zijn.
De natuur wordt hoe langer hoe mooier en we fietsen de sterren van de hemel vandaag. Lunchen op een randje van een brug en weer veel fransen die ons toeroepen Bon Voage en ons prijzen om onze sterke benen; Ja en dat zijn ze inmiddels, sterk. Wonderlijk hoe de pijn in m`n knie aan het verdwijnen is, fietsen is echt goed voor je lijf dat merk ik aan alles .We overnachten op de municipal camping van Thoirette.

Thoirette- Pont de Ain

Prachtige route door de gorges van de Ain, hoge rots wanden en stilte. De zon schijnt en we genieten met volle teugen. Hans wil graag in Pont de Ain blijven, dacht dat het een leuk stadje zou zijn maar viel eigenlijk erg tegen. Te druk en ook geen internet te vinden. Wel overal wifi, dus weer balen dat mn laptop naar de haaien is.

Pont de Ain- Meyrieu les Etangs [86 kilometer en erg warm]
Vandaag Passeren we Lyon aan de oostkant, toch een mijlpaal in de route vind ik.
We rijden als een sneltrein, als we om half twaalf de brug over de Rhone bij Loyettes over gaan hebben we er al 40 kilometer opzitten.Ook hier zijn heel weinig campings, in Loyettes maar dat is veel te vroeg of in Meyrieu les Etangs. We kiezen voor de laatste, het is niet te warm dus we trappen er lustig op los. In Aillat kopen we een fles water en vullen onze bidons en dan....het venijn zit als altijd weer in de staart.Steile klim, nog een klim pfffff.Als we ergens stoppen om bij te komen komt er een vrouw naar buiten en geeft ons een fles ijswater, weer zo lief.Ze zullen wel eens denken, rare lui die Hollanders.want er komen er heel wat langs hier, de groene weg is heel populair onder de fietsers.
De dorpjes ten oosten van Lyon bestaan vaak uit een paar straatjes, die vol koeienmest liggen, als het regent veranderd dat in een groene drap die tegen je benen opspat, Hoort er allemaal bij.
Soms blijft een boerin met haar kruiwagen vol mest ons na staan kijken, zou ze ook willen , denk ik dan. Het plattelands leven in Frankrijk is niet gemakkelijk.

Foto s volgen binnenkort groetjes van ons 2