FIETSEN , Vééll LEUKER dan treinen)

Hoi Hoi allemaal, Toch nòg een stukje want de reis terug wil ik jullie toch nog wel e
even vertellen, want ook dat was een avontuur op zich.



Avignon 13 tot 15 september 2010 (De reis terug)

Als afsluiting, hebben jullie dit nog tegoed.


We hebben 2 dagen, voordat we de trein naar Nederland nemen, dus kunnen we ons nog wat vermaken in Avignon en een kijkje nemen op het station, om te zien hoe alles daar aan toe gaat.
S’ morgens lopen we naar het TGV station, kilometers buiten de stad langs de rondweg om Avignon het is echt waanzinnig druk daar..
De Mistral is ook weer in alle hevigheid op komen zetten, sterker dan ooit blaast hij me bijna van de brug af, tjonge,jonge, wat een wind is dat.
Er was ons door een station medewerker verteld dat de trein naar Genève daar zou vertrekken. Niet dus, gelukkig dat we daar op tijd achter kwamen anders hadden we Woensdag mooi de trein gemist.
We nemen de bus terug , naar station Avignon Centre
De ervaring in Kyllburg nog in de herinnering (Hans met fiets en al tussen de deuren) willen we nu weten wat ons te wachten staat.
Moeten we weer drie treden op? de bagage er af halen? kunnen we er zo in , is de trein “gleich-erdig“.??
In Frankrijk krijg je pas 20 minuten voor vertrek te horen op welk perron de trein vertrekt , lastig als je dan nog met de lift naar beneden èn weer naar boven moet om op het juiste perron te kunnen komen.
Het blijkt dat we niet alleen in Genève en Basel over moeten stappen maar ook nog in Lyon, d’ as knap balen want dat stond niet in de reisgegevens, het gaat vast nog een heel avontuur worden.
We maken een praatje met een jong Duits stel, door de harde Mistral durft zij niet verder te fietsen en wil een stukje per trein afleggen.
Zij hebben alleen maar een “ Truus ” en die voert hun over de doorgaande wegen waar ook veel vrachtverkeer op zit. Met die Mistral geen pretje.
Wij vertellen hun over de kleine wegen die er ook zijn richting St. Maries de la Mer. Zij koopt er een goede wegen kaart bij, is wel zo gemakkelijk.
Een Canadese fietser, die we ontmoet hadden in Tarascon, duikt ook weer op.
Wil ook een stukje treinen door de harde wind, hij gaat naar Nimes.
Als we ooit in Vancouver komen kunnen we hem vinden in ‘t city house, in het midden van de stad, kan niet missen volgens hem. We zullen het onthouden, je weet maar nooit.
Als de trein van die dag naar Lyon arriveert zien we dat hij dus 3 treden heeft en een smalle ingang, een man rent met zijn fiets langs de trein in de hoop een betere instap te vinden, die is er niet en als de trein al bijna vertrekt probeert hij z’n fiets er dus maar in te krijgen, ik geef hem een helpend handje, “danke“, roept hij me nog na en de trein vertrekt.
Wij weten genoeg, we hebben morgen een heftig dagje voor de boeg voordat we in Bazel de nachttrein hebben en dan tot Arnhem kunnen blijven zitten.
We besluiten twee uur eerder te vertrekken, anders hebben we in Genève maar 15 minuten overstaptijd .
Ik zet nog wat foto’s op ons bloq en we gaan terug naar de camping om nog een paar uurtjes lekker te relaxen.
Nog een laatste wijntje , wat overblijft gaat de bidon in voor als we in Bazel zijn,
Ha ha, wat je al niet in de bidons stopt .

S ’avonds krijgen we opeens Italiaanse buren, die lui maken zo’n herrie tot diep in de nacht, dat Hans als een getergde stier opeens rechtop schiet en brult
HALLOOOOOOOOO SILANCE PLEASE, die Hans ,schiet even uit z’n slof, dat gebeurt niet vaak, ik lag echt in een deuk.
Het hielp wel, het werd muisstil.

15 September, Dag van vertrek.

7 uur opgestaan, dachten we, bleek dat Hans zich een uur vergist had en het kwart over 6 was toen we gewassen en aangekleed aan het ontbijt gingen.
Nog aarde donker en best fris, vind je het gek om die tijd maar we zijn gehard en geven geen krimp.
Als alles weer aan de fietsen hangt, nemen nog even ons actie plan door , hoe we het zullen doen op het station en vertrekken op tijd.
Om 9 uur in de ochtend is het al een drukke bedoening in Avignon.
Toeristen verzamelen zich rondom hun gidsen en de terrasjes worden geveegd, zodat ook de stad weer klaar is voor een drukke dag en veel geld verdienen.
Wij drinken een bakkie in de hal van het station en hopen dat de trein op perron 2 aankomt, is het dichtst bij, we hebben geluk.
Met ons plan snellen we het perron op nemen onze positie in en beginnen onze tassen af te nemen en in de trein te zetten, gaat gesmeerd…….als we dan ook de 1e fiets er half in hebben komt er opeens een conducteur aan rennen, non, non , non messieur devant, devant, roept hij, we moeten er weer uit, hij wijst naar de 1e wagon daar moeten we in, Jemig wat een toestand dat is echt niet leuk ,als je de tassen er al af hebt, ik laat m’ n fiets staan en ren met die tassen naar voren gooi ze de trein in en ren terug om m’ n fiets te halen,pfff.
We moeten” Vite “zijn maar “pas de stress” , “pas de stres”zegt hij, makkelijker gezegd dan gedaan.
Hij rent met ons mee en lief, helpt ons mee om alles in de trein te krijgen en we zitten 1e klas.
Na ruim twee uur komen we in Lyon aan , razend druk, hebben een half uur om van perron te wisselen zijn blij als we daar klaar staan als de trein aankomt rijden.
Helaas we staan te ver achterop het perron en de trein rijd ons een stuk voorbij.
Voordat we een ingang hebben bereikt is de trein al vol gestroomd en………..kunnen we er niet meer bij, de trein is hartstikke vol en samen met een ander stel fietsers hebben we het nakijken.
Daar gaan onze 2 extra uren, voor die anderen is het nog beroerder want die missen nu hun gereserveerde fietstrein in Genève.
Twee uur wachten in Lyon en hopen dat we de volgende trein wel in kunnen, dat lukt gelukkig.
Tassen er weer af en fietsen aan de haak,zweet op de rug.
In Genève maar 15 minuten overstaptijd , aankomen op perron 16 en vertrekken op 6 dus weer rennen, tassen aan de fiets en de spurt erin.
Ik ren al bellend over het perron in de hoop dat de mensen die voor mij lopen me doorgang geven, het is avondspits dus heel druk.
We komen op tijd, deze trein is er gereserveerd, voor ons en de fiets dus dat scheelt.
We zijn inmiddels met z’n zessen , drie fietsen in wagon 1 en drie in wagon 7, meer kunnen er niet in.
Weer alle tassen eraf en de fietsen aan de haak, je krijgt er een sik van.
Weer ruim 2 uur treinen voordat we in Bazel zijn, wel gezellig, we zitten bij elkaar en wisselen onze ervaringen uit.
Stel 1 heeft gefietst in Corsica , de andere de Catharen route allemaal mooie verhalen, de tijd gaat snel.
Om even over achten zijn we in Bazel en hebben tot tien uur de tijd , plus de zekerheid van een plaats, (geeft rust) deze trein is gereserveerd, de city night liner die ons naar Arnhem gaat brengen.
De trein heeft een grote fietswagon , 3 treden omhoog dat wel, we hebben comfortstoelen twee wagons verder dus 12 tassen die daar naar toe gesleept moeten worden door de smalle gangetjes langs de couchettes.
Dan eindelijk zitten en de volgende tien uur niet meer uitstappen, heerlijk idee toch.
Na de kaartjes controle worden de lichten gedimd en wordt het stil in de trein…..even maar….want opeens consternatie ,licht aan en 2 agenten met tussen hen in een geboeide jongeman komen onze wagon in .
Blijven staan bij een vrouw die haar paspoort moet laten zien? Schijnt oké te zijn, gaan dan met hun arrestant verder.Wat er gaande was blijft natuurlijk een raadsel.
De stoelen liggen voor geen meter en de trein zucht, steunt, piept en kraakt en stopt vaak om daarna weer met veel kabaal verder te gaan.
Van slapen komt niet veel. Om 7 uur beginnen wij vast heel zachtjes onze tassen weer naar de fietswagon te brengen ,het is nog lekker rustig.
Halen de fietsen van de haken en laden alles op, kunnen we er zo uit als we in Arnhem zijn aangekomen.
We hebben wat vertraging en om half 9 zijn we er.
De zon schijnt, dat wel maar de temperatuur is wel 10 tot 15 graden lager dan in zuid Frankrijk. Ik wissel tijdens de koffie m’ n Teva’ s voor sportschoenen, want krijg kouwe tenen.
Dan fietsen we naar Ede, onze schoonzoon is jarig .
Tes verwent ons met een heerlijke lunch en daarna taart en we kletsen gezellig bij,
Na een paar uurtjes vertrekken we weer want Almelo is nog 100 kilometer en te veel voor 1 fietsdag.
We nemen een trekkershut in Hoenderloo , het regent regelmatig, dat was een goed idee want de regen komt opeens met bakken uit de hemel.
We zijn doodmoe van die treinreis en na het eten, kwart over 7, kan ik m’n ogen niet meer open houden . We gaan naar bed en slapen dertien uur achter elkaar.
Dat treinen was veel vermoeiender dan heel onze fietstocht.
Vrijdag vertrekken we om een uur of half 11 uit Hoenderloo en zijn om 4 uur bij Daphne, Meesje staat voor het raam te wachten, zo lief dat blonde koppie.
Een groot plakkaat met FINISCH is op het raam geplakt, wat lief.
Ook hier weer taart…………..
Onze tour is echt voorbij, het ging te vlug.

Onze teller staat op 2035 kilometer, toch niet niks zou ik zeggen.

Resumé

-Onze ouwe lijven deden het goed, héél goed,
-De fietsen gaven geen krimp, zelfs geen lekke band,
-Ons “kameeltje” (North Face tentje) 21 jaar oud is nog perfect, zelfs bij zware regenval.
-De nieuwe Nomad bedjes begaven het allebei binnen enkele weken, m’n laptop na 2 weken,
-Véél terrasjes,
-En héél véél genoten van al het moois wat we gezien en beleefd hebben ,
-Ook genoten van de zon die zeker een trouwe reisgezel was
-Soms gebaald van de Mistral die wel erg regelmatig laat weten dat hij bestaat.
-M’n verloren fietshandschoentjes na 4 dagen,op de terugweg, weer langs de weg bij St.Gilles terugvind

Het symbool van de Gitan ,daar gingen we voor.

“De man die de regenboog draagt, beschermt tegen het kwaad en brengt geluk aan de drager“.


Kortom een geweldige reis.