paar dagen strand

Van Pezenas naar Marseillan was het met een omweg 32 km waarin we, had ik niet verwacht, toch nog een paar klimmetjes moesten overbruggen. Het binnen rijden in Marseillan op zaterdag middag was wel even een shock, wat een drukte en kermisachtige toestanden. Ja wat wil je, hoogseizoen aan het strand. We zijn er om half een en kunnen net voor de middag sluitig van de winkels onze inkopen doen.
De camping die wij willen ligt gelukkig buiten het centrum en ondanks de volle bezetting valt het wel mee met lawaai.
We laten Pim weten dat we zijn aangekomen en maken een afspraak voor de volgende dag om te komen eten.
Het wordt een gezellig weerzien, Dick heeft een heerlijke pasta salade klaargemaakt. En omdat Daphne jarig is trekt hij een fles champagne open, we proosten op Daphne, en op ons weerzien.Hun Zwitserse buurvrouw heeft eigen gebakken taart gebracht omdat wij op bezoek kwamen, lief hoor. Ze geeft ook nog,Pim lacht er sneeky bij, een kadootje zelfgehaakte rode slofjes, ha ha maar ze passen wel en zitten nog lekker ook.
Ik heb van de winter geen koude tenen.
Jammer dat we wat aan tijd gebonden zijn, de hekken die toegang verlenen naar het strand sluiten om 10 uur dus dan moeten we van de camping af zijn. We wandelen over het strand terug naar onze camping die op tien minuten lopen ligt.
Over de weg is het met de auto zeker 2x zolang.

Maandag 22 augustus- weer geen fiets kilometers maar gewoon een stranddag. Zonnen, zwemmen en wat lezen.Het is heel erg warm dus aan zee waar altijd een briesje staat is het dan toch wel heerlijk.
Om een uur of 4 even douchen en wat inkopen doen in het centrum en. .........terrasje pikken. De drukte die er zaterdag heerste was nu een stuk minder.

Dinsdag 23 augustus
Onze laatste dag in Marssillan-plage, s'morgens is het wat bewolkt wat ons geteisterde vel heel goed uitkomt. Gewoon lekker lezen bij ons tentje. We worden erg vaak aangesproken met de vraag of we ècht helemaal gefietst hebben.
Als ze dan horen welke omweg we gemaakt hebben voor we hier waren, vallen ze bijna om van verbazing en bewondering.
Om vier uur hebben we een afspraak met Pim en Dick op het strand, het is onze laatste dag hier en brengen nog een paar uurtjes met elkaar door.
Gezellig hoor, samen op het strand is vanaf onze kindertijd niet meer voorgekomen.Het franse leven doet hen goed, ze zien er goed uit.
Als we afscheid hebben genomen en terug gaan naar onze camping horen we opeens iemand roepen " hey wat leuk om jullie te zien,zijn jullie wéér op de fiets?" Blijkt het een stel te zijn die we vorig jaar in de Drome hebben ontmoet en die ons toen spontaan iets te drinken had aangeboden.
Ze herkende ons meteen, wat een kleine wereld.
Het eind van deze tocht begint nu toch in zicht te komen.