Op weg naar Nimes

25 augustus Lattes - Nimes 83 kilometer

De dag begint begint niet zo best, net als we de camping afrijden begint het te spetteren , het spetteren gaat over in hele grote druppelsen en voordat we de regenjassen kunnen pakken plenst het van de regen.
Onder een boom stoppen we even en halen de regenjassen te voorschijn.
Ja ,dan is het natuurlijk al weer droog, gewoon even zo’n tropisch buitje waarbij het water direct als een riviertje van de wegen naar beneden stroomt.
Op dat moment krijgen we een discussie over de te rijden route.
Onze “Fiets Tom “ wil ons de N189 op hebben, drukke weg waaraan gewerkt wordt veel groot werkverkeer en nauwelijks ruimte over voor fietsers , ik rij liever de D172 die een stukje terug zou moeten liggen.
Hans vind het onzin maar geeft mij m’n zin.
Door wat voor oorzaak dan ook missen we de afslag en dan begint het dwalen ( en balen ) .
Na 25 km rondjes gereden te hebben door Lattes, de buitenwijken,het industrie terrein en langs het vliegveld hadden we nog steeds niet de goede weg gevonden, uiteindelijk nemen we dus toch de N weg en vinden dan ook de afslag naar de rustige D172,
Pff de stemming is even onder 0 maar net als de wolken boven ons, klaart dat ook op.
Via Mauguio- Mudaison rijden we naar Aimarques waar we op een pleintje lunchen. Het is een stadje waar weer veel Noord Afrikanen wonen, hoofddoekjes en kaftans bij de vleet.
Geamuseerd kijken we naar jongens op scooters die vol branie indruk op een paar meisjes willen maken.
Grappig om te zien hoe een rap kereltje , hooguit een jaar of 14, grote helm op zijn kleine koppie daar met heftige handgebaren de lakens uitdeelt.
Verder naar Beauvoisin, in de afgezette straten zijn de stieren losgelaten en de dappere ,vooral stoere jonge mannen, worden daar bewonderd , het bier vloeit rijkelijk.
Het is een klein plaatsje en overal aan de zijkanten van de huisdeuren prijken stempels die aangeven wie de dapperste was in dat jaar.
Stempels voor man en stier- man - paard- en man en kano zijn er.
De dranghekken staan er nog , we moeten dus lopend door de straatjes en worden al gauw omringd door de feestvierders die van alles willen weten.
Waar we vandaan komen, Holland?/ tout a velo??? Qui zeggen wij. Duimen omhoog , respect ,ze willen onze km stand zien op de fiets computer en vallen stijl achterover.
Als er een stempel zou zijn voor” stel op fiets” kregen wij die vast op ons voorhoofd. Ha ha.
Waar gaan jullie nu heen , Nimes ,oh lala, ze vinden het nog een heel eind terwijl wij denken nog een klein stukkie.
Ze lopen een stukje mee door de straatjes en wijzen de weg die we moeten volgen naar Générac en worden enthousiast uitgezwaaid.
In veel van de stadjes in deze omgeving zijn arena’s te vinden en worden stieren gevechten gehouden en …… de stieren worden gedood.
Laat ik nu altijd gedacht hebben dat dat alleen in Spanje gebeurde ,dat er in Frankrijk alleen gestoeid werd met de stieren.
Niets is minder waar, helaas toch een minpuntje ontdekt in het ons zo favoriete Frankrijk.
Na Generac is het gedaan met rustig fietsen en moeten we tot Caissarques , langs de autoweg fietsen. Eind van de middag, dus erg veel verkeer, wel een redelijke strook voor fietsers dat scheelt.
Na een ommetje ( lees verkeerd rijden) komen we op de camping aan waar we de 27ste met Cycletours naar Nederland terug reizen.
Er hebben zich al fietsers gesetteld en het is een gezellige boel.

26 Augustus De Arena van Nimes
De toegangswegen naar Nimes zijn, zoals bij alle grote steden chaotisch dus we nemen de bus die voor de camping stopt, om Nimes te bezoeken.
Het centrum is gezellig druk , smalle straatjes en veel, heel veel terrasjes.
In het Maison de Carree kijken we een 3D film over de “Hero ‘s de Nimes”. met een 3D brilletje op onze neuzen zitten we er midden in en duik ik soms bijna onder de bank als er een drietand of speer recht op mij afkomt. Levens echt.
Een stukje uit de Romeinse geschiedenis , de wrede heersers, de gladiatoren de gevechten, alles komt voorbij.
Ook de prachtige beelden van de Cevennen met de machtige rivier de Gardon die zich door de bergen wringt, vind ik adembenemend mooi.
Daarna lopen we naar de Arena van Nimes, in dezelfde tijd gebouwd als het Colosseum in Rome en staat daar al 2000 jaar. Hij is nog volledig intact en daarmee de best bewaard zijnde Arena uit die tijd.
Hier gaan we wel naar binnen, het is niet zo druk als in Rome.
Indrukwekkend is het zeker, we hebben een audio guide, in het Hollands, dus we horen de hele geschiedenis.
De bouw, wie en waar er tijdens gevechten op welke plaatsen mochten zitten.
De vele soorten gladiatoren en hun specialisme, de wilde dieren gevechten, wolven, leeuwen , beren werden op elkaar los gelaten en ná die dierengevechten , die in de s’ morgens plaats vonden , werden s’ middags de ter dood veroordeelden de arena binnen gebracht en verscheurd door de wilde dieren.
Meestal waren er niet veel mensen die dit wilden zien, het was té gruwelijk en ze gingen dan een hapje eten om daarna de gladiatoren gevechten te bekijken.

Later in de geschiedenis zijn de stieren gevechten erbij gekomen die tot op heden nog steeds plaats vinden.
De informatie zegt ons dat deze Arena een van de uitzonderingen is waar nog stieren gedood mogen worden in het gevecht, inmiddels weten wij dat er nog heel wat Arena’s zijn waar dat gebeurt.”

Het is jammer dat juist deze dag een mindere is wat weer betreft, de Mistral steekt even op en zo nu en dan valt er een bui. De grote trap stenen van de Arena zijn spiegelglad en ook de hogere delen zijn gevaarlijk door de wind. Ik klim dus maar niet helemaal naar boven, zie het zo ook wel. Krijg er pijn in de buik van, zo hoog is het.
Om een uur of 6 houden we alles voor gezien en gaan lekker eten in het restaurant van de camping waar we gezellig aan de praat raken met Bart en Marijke, fietsers uit Amsterdam.