De Alpen bedwongen

Als ons tentje staat naast het klaterende beekje, drinken we wat in de bar en kunnen in de huiskamer internet gebruiken.
Het is verschrikkelijk hard gaan regenen en als we bij het tentje terug komen staat het rondom in het water maar binnen is het droog.
Het lawaai van het hemelwater en het beekje is oorverdovend en als ik lekker warm in de slaapzak lig moet ik opeens verschrikkelijk nodig plassen....tja dat is wel een probleem want eruit gaan en naar toilet lopen in die stromende regen heb ik echt geen zin in. Zoals altijd bedenk ik wel een creatieve oplossing.
Diepvrieszakje eronder en goed mikken , dichtknopen en klaar is Anne-Marie. Zo zie je , voor elk probleem is een oplossing, ik slaap in elk geval lekker.

S'morgens schijnt de zon weer en hangen er om de toppen van de bergen prachtige nevels, sprookjesachtig mooi.
we vertrekken om half tien en na wat rustige klimmetjes rijden we een schattig plaatsje ,Schnann, in beschilderde huisjes, heel veel bloemen en overal hoor je klaterende watervalletjes.
Er is een processie ter gelegenheid van sacramentsdag.
Alles in klederdracht, drindl jurkjes, mannen in lederhosen en een veertje op de hoed.
Het is leuk om te zien en we nemen er dan ook even de tijd voor.
We moeten trouwens ook wel wachten want de schutters schieten een paar maal in de lucht en de brandweer houdt de zaak goed in de gaten.
Jammer dat het weer snel omslaat en ook het hemelwater weer kletterend naar beneden komt.
Het blijft de hele dag doorgaan en om een uur of drie vinden we het mooi geweest en stoppen vlak voor Pfunds bij een gasthaus.
In de regen fietsen is niet erg maar als het te lang duurt wordt je koud tot op het bot.
We nemen het gemak maar even want morgen wordt het weer een zware dag, de Reschenpas ligt voor ons en die moeten we wel over.

24 juni Pfunds- St. Valentin auf der heide. Reschenpas (Italie)

Na ons te goed hebben gedaan aan het ontbijt beginnen we aan de volgende uitdaging, vanaf Pfunds begint het al snel te stijgen, na een km of 6 komt Hans erachter dat hij de sleutel van het gasthaus nog in zijn zak heeft zitten.
Lastig want over terug gaan peinzen we niet, dan maar via de post terug sturen.
Het is lekker weer, niet te warm de zon is weer terug . Onze route gaat een klein stukje door Zwitserland(Martina richting St Moritz) om de zeer drukke hoofdroute naar de Reschenpas te ontwijken. De wegen worden onveilig gemaakt door hele grote groepen motor rijders die je loeihard voorbij scheuren, je houdt je hart vast.
Wij rijden door lawine tunnels en de bergen worden hoger en hoger, de weg naar de top is begonnen . We kruipen zwoegend en zwetend omhoog elke kilometer voelen we als een overwinning.
Als we de "NORBERSTHOHE" op 1454 meter hoogte bereiken gieren de endorfines ( lees prethormonen) door ons lijf. Super dat gevoel , wielrenners komen ons met de duim omhoog respect brengen ,wij groeien van trots.
We eten een broodje en maken wat foto's en moeten dan nog de laatste 100 meter klimmem voor we over de pas zijn.
In Nauders kopen we wat broodjes en bananen. Nauders is een druk toeristisch plaatsje met veel terrasjes.
Als we de Italiaanse grens passeren maken we een foto, weer zo'n moment van glunder glunder, dit hebben we al weer gehaald.
De Reschensee ligt voor ons en we hebben nog 9 km te gaan voor we bij de camping in St.Valentin komen.
De camping ligt net voorbij de stuw en het uitzicht daar is overweldigend .We kijken naar de Ortler een 4000 hoge bergketen die prachtig besneeuwd voor ons ligt.
zelf zitten we nog op ruim 1400 meter en de wind is stevig. De camping heeft comfortabele ruimtes en heerlijk verwarmd toilet gebouw , onze slaapzakken zijn heerlijk warm dus helemaal goed.
Hans is zoals altijd weer wat vroeger op en scharrelt al een poosje rond als ik vraag "hoe laat is het". Hans kijkt op z.n telefoon naar de tijd en schrikt, 6 uur zegt hij.Toen hij opstond dacht hij dat het half 7 was, niet dus.Ik draai me nog maar eens lekker om. Toch maar die reserve leesbril bij hem neer leggen,

St. Valentin- Naturns 67 km

Vanaf nu is het op wat kleine klimmetjes na bijna alleen maar dalen 18 tot 20% afdalingen zitten erbij , regelmatig over grove onverharde weggetjes.
Dat zijn vervelende dingen voor mijn handen, we laten de kou van de hoogte achter ons, rijden de warme dalen in. De Rivier de Adige, hier nog Etsch geheten is onze trouwe metgezel, woest stort hij zich naar beneden, een prachtig gezicht.
De weg is mooi, de rivier, de hoge bergen en in de dalen de appelboom gaarden en lief'lijke dorpjes.
Hier in dit deel van Italie is het nog allemaal duits wat de klok slaat.
Zuid Beieren was ooit van Oostenrijk maar is nu Italie, na de 2e wereldoorlog is er echter een verbond gesloten dat de voertaal daar Duits mag zijn.
We zijn alweer 1000 meter lager als we Naturns bereiken
Onderweg een ontmoeting met Limburgers die lopend onderweg naar Rome zijn. Ook 60ers. Ze hebben beiden een bagagewagentje aan een heupgordel hangen waardoor ze hun handen vrij hebben. Geweldig wat mensen zoal doen.
We staan met z'n allen op het tentveldje want Lex en Marieke zijn er ook.

26 juni Naturns- Auer 62 km (Totaal 1377 km )
De zon brandt ons het tentje uit. We vertrekken om kwart voor 9, heerlijk rustig nog, het is zondag en ik denk dat de Italianen eerst naar de kerk gaan voordat ze op stap gaan.
We rijden over een schitterend aangelegd fietspad uitzicht over de bergen en onze vriend Adige naast ons.
We naderen Merano en daar wacht ons een duizelingwekkende afdaling, 7 haarspeldbochten zien wij onder ons liggen, mooi dat het is: en dan de Adige die zich met donderdend geweld mee naar beneden stort.Ik ben blij dat ik dit niet hoef te klimmen hoewel de reschenpas 11 bochte te overwinnen had ziet het er vanaf boven heel anders uit.
Na de afdaling hebben we nog een gesprek met een duitse hardloopster en daarna vervolgt onze weg zich door de wijngaarden en de wat lager wordende bergen. Bij Bolzano vinden we een pic-nic plek met drinkwater . Het is erg warm geworden en menige fietser rust daar even uit.
Verder naar Auer waar we de camping nemen die bij hotel Markushof hoort.
Lekker relaxed bij de tent en s'avonds maar weer eens wat eten in restaurantje.

Auer Trento 48 km zeer warm (totaal 1395
Geen camping in de buurt Youth Hotel dus.

We hebben een telefonische reservering voor 2 nachten in Trento gedaan.
Wordt weer tijd om een rustdag in te lassen , ons verslag bij te werken en eens een stadje te bekijken.
We rijden weer een bijzonder mooie route aan de ene kant ruige bergen die ons aan de Gorges van de verdon in Frankrijk doen denken aan de andere kant frisse groene bergen vol wijngaarden en nu langzaam maar zeker echt Italiaanse dorpjes. De Adige is nog steeds onze trouwe metgezel en heeft nu een zelfde tempo als wij.
Het is echt enorm heet en we verliezen zoveel vocht dat we er nauwelijks tegenop kunnen drinken.
We nemen een lange pauze onder de bomen want we zijn vroeg en rijden vandaag een korte etappe.
Het Youth Hotel ligt vlakbij de route en we krijgen een mooie 3 persoons kamer op de "quatro piano" oftewel de 4e verdieping.
Grote badkamer en raampjes die doordat ze gelijk vloers zijn, tralies ervoor hebben.
Ik stoot mijn hoofd meerdere malen als ik even naar beneden wil kijken , de laatste stoot was zo hard dat ik meteen de kamer in terug stuiterde en op de grond viel, dikke buil op m'n hoofd. Nou ja....wat ezel???
Na een douche gaan we Trento verkennen, bruisend is de binnenstad, een mooi plein met een Dom , gezellige straatjes en terrasje en veel studenten.
We ontmoetten Constance en Liesbeth, een jong Belgisch stel , ook op de fiets en hebben een uur lang gepraat , heel gezellig.
S' avonds eten op terrasje waar als je aan de rand zit, de bedelaars om de haverklap hun hand onder je neus houden.
Na 3 keer de buidel getrokken te hebben doen we het niet meer maar het blijft moeilijk om nee te zeggen , ook tegen de mannen die met, per stuk verpakte rozen langskomen.
Alleen voor de accordeonist die de boel opvrolijkt met zijn muziek, en later met de pet rond komt trekken we de knip nog een keer los.
Een sms verteld ons dat L en M ook in het Hostel zijn dus als we terug komen maken we nog even een praatje.
Zij zitten op de derde verdieping op een kleine kamer met 2 stapelbedden.
Iets minder geluk dan wij met de kamer.
Ondanks het drukke verkeer en de trein ,die met denderend lawaai langs het hotel rijd slapen we heerlijk.
Dit was het weer voor nu, vandaag gaan we verder met de stad bekijken en houden vandaag vacantie.