eindeloze leegte , 4 tot en met 8 Juli
Door: Anne-Marie
Blijf op de hoogte en volg Hans en Anne-Marie
08 Juli 2011 | Italië, Città di Castello
4 juli 78 km.
Van Ferrara naar Anita
Na wat gepuzzel om de stad uit te komen, rijden we na een tijdje de rust weer in, heerlijk.
Want ik ben de drukte van de stad snel zat, Hans gelukkig ook, hoeveel moois er ook te zien is, paleizen, Doms en stadsmuren, ik heb het wel gezien. Het laatste stuk van de Povlakte ligt voor ons, Eindeloosheid met hier en daar een paar huizen of klein dorp.Het doet ons denken aan de Poesta of Camargue, er zijn zelfs flamingo's.
Zo hier en daar een heel groot zonnebloemveld wat een vrolijker tintje geeft.In de middag ontwikkelen zich donkere wolken en als we vlakbij de veerboot zijn die ons over de rivier de Reno moet varen , houden we het voor gezien.78 km is genoeg voor vandaag.Ik heb ook geen zin om op de vlakte in een donderbui terecht te komen.
Voor de veerboot is een Agro-tourismo/ camping en daar rijden we op.
Zo tussen vrij lopende paarden met hun veulens, ze grazen rustig door , een heel mooi gezicht, maar ik maak me wel een beetje zorgen dat ze misschien door onze tent zullen lopen.Een paard in de gang , alla , maar in m'n tent zien ik niet zo zitten.
De vrouw die ons tegmoet komt verzekerd ons dat de paarden niets doen en s'nachts gaan ze naar de stal. Ik vertrouw het maar.
We eten daar en het kamperen kost dan niets.
Onderweg waren we L en M ook weer tegen gekomen , na gezamelijk koffie gedronken te hebben zijn we elkaar ook weer kwijt geraakt. Zo gaat het de hele tijd.
5 juli 82 km
Anita-Ravenna -Bivio Montegelli
We zitten om kwart voor acht alweer op de fiets, na nog even van de serene stilte te hebben genoten.
Drie kilometer over de dijk naar het veerbootje, we schieten foto's van de flamingo's . Het bootje ligt al te wachten en als we erop zijn vaart het meteen weg.
20 kilometer later staan we midden in Ravenna, de drukte overvalt ons en we raken de route weer kwijt. Eerst maar koffie met gebak, lekker.
Ravenna waar we 38 jaar geleden waren, ik 28 en 6 maanden zwanger van onze jongste, even terug in de tijd.
We blijven er nu niet, rijden al snel door. Het is loeidruk en we hebben nog steeds geen route gevonden en Tom stom laat ons ook in de steek.
Er stopt een busje en de man vraagt of we Hollanders zijn, si, si zeg ik.
Hij spreekt een beetje Nederlands en wijst ons de richting die we op moeten.
Hij zegt ook de Italiaanse wegen zijn erg gevaarlijk voor fietsers, heel anders dan in Nederland.
Ja vertel ons wat, dat hebben we inmiddels wel gemerkt.
Razend druk en rijden loeihard.
Ben blij als we weer op rustiger wegen terecht komen.
S'middags bereiken we de Appenijnen.
Ze lagen al een poosje in het zicht, langzaamaan moeten we weer klimmen, al dat vlakke begon wel wat te vervelen.
In Bivio Montegelli pakken we een hotelletje, er is weer geen camping in de buurt.
45 euro zonder ontbijt maar wel een hele mooie kamer,we slapen er heerlijk.
6juli, Bivio Montegelli- Verghereto(854 meter hoog, Appenijnen)
48 km erg warm.
We vertrekken weer vroeg, ochtend spits en iedereen heeft haast. Ze houden wat minder rekening met je en het is echt oppassen geblazen. Alle veiligheids voorzieningen hangen dus weer om t lijf.
Mijn gedachten zijn vaak bij m'n moeder die al weer 28 jaar geleden stierf.Ze reist nog steeds met me mee, ik denk dat ze me veel heeft meegegeven in het leven. Kracht en doorzettings vermogen,( Bedankt lieve Mam.)
Als we na een stop weer weg wil rijden kom ik voor de 2e keer te vallen op dezelfde manier, fiets glijd weg en valt bovenop mij, Hans rijd al een stukje verder , heeft niets in de gaten. Gelukkig komt een aardige Italiaan me te hulp.
Gelukkig niets ernstigs alleen weer wat blauwe plekken rijker.
In Bagno di Romana, een mooi kuuroord vinden we een koel park waar we eten en een korte siesta houden.
Hans doet even een tukkie, er wacht ons zo een stevige klim van 125 naar 853 meter hoogte naar Veghereto.
Het is weer zwoegen, verstand op 0 niet omhoog kijken en door blijven trappen.
Veel getoeter van de vrachtwagen chauffeurs die zwaaien, hun manier om blijk te geven van waardering.Er wordt ook vaak een raampje geopend en komt er een opgestoken duim uit..
Verghereto, we zijn er en pakken een Schweppes op een terrasje.
Het vracht verkeer denderd hier door de smalle straatjes omlaag, er is een omleiding van de snelweg. Vreselijk jammer want het is een prachtig gebied hier.
We moeten nog 20 kilometer en het is half 5.
We zien een bord aan de muur tegenover ons waar Astro Campeggio op staat.
Er wordt in het boekje hier geen camping aan gegeven, Hans gaat toch kijken en ja het is er een. Je moet er alleen wat voor doen, 2x 200 meter van 20% of meer stijl omhoog, niet te fietsen, duwen dus.
Buiten adem komen we boven, er is niemand te zien.6 groene bollen (astro huisjes) op een heuveltje , zijn vakantie huisjes.
Wij zetten de fietsen op een schaduw plekje en dan komt de verrassing.
Er komt iemand naar ons toe, een goedlachse man die ons begroet alsof we langverwachtte familie leden waren.
Er wacht ons een geweldige ontvangst met nectarines, pruimen, fles koud water en heerlijke grote badlakens voor na het douchen.Expresso enz.
Riconi, zo heet hij praat honderd uit, beetje duits, nederlands en maar vooral lacht hij veel. S'avonds voor de tent dansen er tientallen vuurvliegjes als kleine elfjes door de bomen. Het is een bijzonder plekje.
De volgende morgen heeft Riconi de expresso alweer klaar staan, met gebak en daarna worden we lang door hem uitgezwaaid. Het was een bijzondere ontmoeting met een mooi mens.
:SMS update:: 8 juli 2011 :
7 -74 km (tot.1971)en 8 juli rustdag. Veghereto- Citt di Castello. Maar goed dat we in Veghereto gebleven zyn want de 20 km daarna waren echt geen makkie.Het klimmen naar Valico di Montecoronara valt vies tegen.Met name door de vele trucks die over de smalle kronkelende bergweg naar beneden denderen,stinkend rubber en een hitte laten ze achter. Wat ben ik bly als we na 9 km van ze af zyn.De afdaling die dan komt wordt aangegeven als een zeer slecht onderhouden weg met scheuren ,verzakkingen,afgebroken muurtjes langs de afgronden en naar beneden gevallen puin van de bergen.Het is er allemaal en ja je moet goed opletten maar er is stilte ,geen verkeer en prachtig uitzicht .We klimmen weer omhoog en hebben zicht op stuw meer in de Tiber. In Sansepolcro eten we wat en hebben wifi op het terras.Lekker even snel jullie reacties gelezen.Leuk.tijdens de volgende km wordt ik tijdens het rijden door een wesp in mijn zij gestoken.Even pyn en verder niets.Gelukkig dat ik het weer was denk ik. Het is mooi en makkelijk fietsen ,Cypressen zonnebloemen en bergen op achtergrond. mooi !in Citt di Castello rijden we naar de camping .die is echt helemaal pet.verwaarloosd terrein onder snelweg.Daar zie ik ons echt niet staan.Dan maar naar de hoog gelegen camping.We ploeteren 2x de verkeerde weg omhoog en zijn bekaf.De 3e weg is de goeie dan blijkt dat we geen 50 meter maar 140 meter omhoog moeten over korte afstand.we moeten lopen en duwen,helemaal op komen we boven het zout kleurt onze huid wit.De beloning is een mooie Camping ,prachtige plek, zwembad ,terrasjes en fenomenaal uitzicht over de stad. We lachen weer ,zijn trots op onszelf en klinken daarop met een tap biertje . Tentje,lekker eten op terras en genieten van de gezellige sfeer en de duizenden lichtjes in de stad diep beneden ons.Na rustdag ,morgen Assisi.
:SMS update:: 10 juli 2011 :
Citt di Castello -Assisi 74 km (totaal 2045) de temperatuur stijgt met de dag,we moeten vroeg vertrekken willen we niet geroosterd worden.35 gr.Half 8 op t fietsie na leuk gesprek met de camping baas.Hard werk op zo 'n camping hoor.Vroeg op en als laatste naar bed. aardige "alles kan " man.Wil je overal behulpzaam mee zyn. Ciao en we roetsen de berg af. Wel voorzichtig hoor,want de weg is niet zo best.Het is zaterdag en de weg is niet zo druk. Wel vol scheurtjes,gaten en dan weer dikke plakken asfalt waardoor je behoorlijk hobbelt over de weg en telkens uit cadans raakt.Arm achterwerk,dat krijgt wat te verduren ,ook arme fiets die zich geweldig houdt.Nog helemaal geen makke gehad.We zyn in Umbrie de zang cicades vullen de lucht met hun gesjirp en de uitzichten zijn wijds,zonnebloemvelden,olijf boomgaarden ,heuvels en cypressen.Mooi!!! In een klein dorp kopen we in voor de lunch ,we willen een lange pauze maar er is geen bankje of park te vinden en het is zo heet!Dan maar onder een boom op de rand van de stoep.We doen ons te goed aan wat we even daarvoor hebben ingekocht,sap,1,5 liter water, een slaatje,yoghurt en brood. Fietsen maakt hongerig en dorstig.De plek is niet comfortabel dus een lange rust zit er niet in.We hopen later nog iets te vinden.De middagzon is schroeiend heet ,alsof er een strijkbout over je heen gaat en je keel voelt als schuurpapier.Wat ben je dan blij met een boom langs de weg om even by te komen.Op een terrasje kan ik wifi ontvangen en lees de leuke reacties van jullie.
Die hebben we net nodig.Pim heel Italië is de rokers nog goed gezind hoor.Ze dampen er stevig op los en je krijgt als eerste een asbak op tafel.Ik denk dat Berlusconi het volk tevreden wil houden (na al z 'n streken ) en Anita had je ook de koffie klaar staan? Daphne lief wat je over ons schrijft ,moest even slikken, mis jullie ook erg hoor. Asisi komt in zicht ,hoog gelegen en blinkend in de zon.We nemen straks het busje van de camping naar de stad. Het is veel te heet en klimmen moeten we de komende dagen nog genoeg
Van Ferrara naar Anita
Na wat gepuzzel om de stad uit te komen, rijden we na een tijdje de rust weer in, heerlijk.
Want ik ben de drukte van de stad snel zat, Hans gelukkig ook, hoeveel moois er ook te zien is, paleizen, Doms en stadsmuren, ik heb het wel gezien. Het laatste stuk van de Povlakte ligt voor ons, Eindeloosheid met hier en daar een paar huizen of klein dorp.Het doet ons denken aan de Poesta of Camargue, er zijn zelfs flamingo's.
Zo hier en daar een heel groot zonnebloemveld wat een vrolijker tintje geeft.In de middag ontwikkelen zich donkere wolken en als we vlakbij de veerboot zijn die ons over de rivier de Reno moet varen , houden we het voor gezien.78 km is genoeg voor vandaag.Ik heb ook geen zin om op de vlakte in een donderbui terecht te komen.
Voor de veerboot is een Agro-tourismo/ camping en daar rijden we op.
Zo tussen vrij lopende paarden met hun veulens, ze grazen rustig door , een heel mooi gezicht, maar ik maak me wel een beetje zorgen dat ze misschien door onze tent zullen lopen.Een paard in de gang , alla , maar in m'n tent zien ik niet zo zitten.
De vrouw die ons tegmoet komt verzekerd ons dat de paarden niets doen en s'nachts gaan ze naar de stal. Ik vertrouw het maar.
We eten daar en het kamperen kost dan niets.
Onderweg waren we L en M ook weer tegen gekomen , na gezamelijk koffie gedronken te hebben zijn we elkaar ook weer kwijt geraakt. Zo gaat het de hele tijd.
5 juli 82 km
Anita-Ravenna -Bivio Montegelli
We zitten om kwart voor acht alweer op de fiets, na nog even van de serene stilte te hebben genoten.
Drie kilometer over de dijk naar het veerbootje, we schieten foto's van de flamingo's . Het bootje ligt al te wachten en als we erop zijn vaart het meteen weg.
20 kilometer later staan we midden in Ravenna, de drukte overvalt ons en we raken de route weer kwijt. Eerst maar koffie met gebak, lekker.
Ravenna waar we 38 jaar geleden waren, ik 28 en 6 maanden zwanger van onze jongste, even terug in de tijd.
We blijven er nu niet, rijden al snel door. Het is loeidruk en we hebben nog steeds geen route gevonden en Tom stom laat ons ook in de steek.
Er stopt een busje en de man vraagt of we Hollanders zijn, si, si zeg ik.
Hij spreekt een beetje Nederlands en wijst ons de richting die we op moeten.
Hij zegt ook de Italiaanse wegen zijn erg gevaarlijk voor fietsers, heel anders dan in Nederland.
Ja vertel ons wat, dat hebben we inmiddels wel gemerkt.
Razend druk en rijden loeihard.
Ben blij als we weer op rustiger wegen terecht komen.
S'middags bereiken we de Appenijnen.
Ze lagen al een poosje in het zicht, langzaamaan moeten we weer klimmen, al dat vlakke begon wel wat te vervelen.
In Bivio Montegelli pakken we een hotelletje, er is weer geen camping in de buurt.
45 euro zonder ontbijt maar wel een hele mooie kamer,we slapen er heerlijk.
6juli, Bivio Montegelli- Verghereto(854 meter hoog, Appenijnen)
48 km erg warm.
We vertrekken weer vroeg, ochtend spits en iedereen heeft haast. Ze houden wat minder rekening met je en het is echt oppassen geblazen. Alle veiligheids voorzieningen hangen dus weer om t lijf.
Mijn gedachten zijn vaak bij m'n moeder die al weer 28 jaar geleden stierf.Ze reist nog steeds met me mee, ik denk dat ze me veel heeft meegegeven in het leven. Kracht en doorzettings vermogen,( Bedankt lieve Mam.)
Als we na een stop weer weg wil rijden kom ik voor de 2e keer te vallen op dezelfde manier, fiets glijd weg en valt bovenop mij, Hans rijd al een stukje verder , heeft niets in de gaten. Gelukkig komt een aardige Italiaan me te hulp.
Gelukkig niets ernstigs alleen weer wat blauwe plekken rijker.
In Bagno di Romana, een mooi kuuroord vinden we een koel park waar we eten en een korte siesta houden.
Hans doet even een tukkie, er wacht ons zo een stevige klim van 125 naar 853 meter hoogte naar Veghereto.
Het is weer zwoegen, verstand op 0 niet omhoog kijken en door blijven trappen.
Veel getoeter van de vrachtwagen chauffeurs die zwaaien, hun manier om blijk te geven van waardering.Er wordt ook vaak een raampje geopend en komt er een opgestoken duim uit..
Verghereto, we zijn er en pakken een Schweppes op een terrasje.
Het vracht verkeer denderd hier door de smalle straatjes omlaag, er is een omleiding van de snelweg. Vreselijk jammer want het is een prachtig gebied hier.
We moeten nog 20 kilometer en het is half 5.
We zien een bord aan de muur tegenover ons waar Astro Campeggio op staat.
Er wordt in het boekje hier geen camping aan gegeven, Hans gaat toch kijken en ja het is er een. Je moet er alleen wat voor doen, 2x 200 meter van 20% of meer stijl omhoog, niet te fietsen, duwen dus.
Buiten adem komen we boven, er is niemand te zien.6 groene bollen (astro huisjes) op een heuveltje , zijn vakantie huisjes.
Wij zetten de fietsen op een schaduw plekje en dan komt de verrassing.
Er komt iemand naar ons toe, een goedlachse man die ons begroet alsof we langverwachtte familie leden waren.
Er wacht ons een geweldige ontvangst met nectarines, pruimen, fles koud water en heerlijke grote badlakens voor na het douchen.Expresso enz.
Riconi, zo heet hij praat honderd uit, beetje duits, nederlands en maar vooral lacht hij veel. S'avonds voor de tent dansen er tientallen vuurvliegjes als kleine elfjes door de bomen. Het is een bijzonder plekje.
De volgende morgen heeft Riconi de expresso alweer klaar staan, met gebak en daarna worden we lang door hem uitgezwaaid. Het was een bijzondere ontmoeting met een mooi mens.
:SMS update:: 8 juli 2011 :
7 -74 km (tot.1971)en 8 juli rustdag. Veghereto- Citt di Castello. Maar goed dat we in Veghereto gebleven zyn want de 20 km daarna waren echt geen makkie.Het klimmen naar Valico di Montecoronara valt vies tegen.Met name door de vele trucks die over de smalle kronkelende bergweg naar beneden denderen,stinkend rubber en een hitte laten ze achter. Wat ben ik bly als we na 9 km van ze af zyn.De afdaling die dan komt wordt aangegeven als een zeer slecht onderhouden weg met scheuren ,verzakkingen,afgebroken muurtjes langs de afgronden en naar beneden gevallen puin van de bergen.Het is er allemaal en ja je moet goed opletten maar er is stilte ,geen verkeer en prachtig uitzicht .We klimmen weer omhoog en hebben zicht op stuw meer in de Tiber. In Sansepolcro eten we wat en hebben wifi op het terras.Lekker even snel jullie reacties gelezen.Leuk.tijdens de volgende km wordt ik tijdens het rijden door een wesp in mijn zij gestoken.Even pyn en verder niets.Gelukkig dat ik het weer was denk ik. Het is mooi en makkelijk fietsen ,Cypressen zonnebloemen en bergen op achtergrond. mooi !in Citt di Castello rijden we naar de camping .die is echt helemaal pet.verwaarloosd terrein onder snelweg.Daar zie ik ons echt niet staan.Dan maar naar de hoog gelegen camping.We ploeteren 2x de verkeerde weg omhoog en zijn bekaf.De 3e weg is de goeie dan blijkt dat we geen 50 meter maar 140 meter omhoog moeten over korte afstand.we moeten lopen en duwen,helemaal op komen we boven het zout kleurt onze huid wit.De beloning is een mooie Camping ,prachtige plek, zwembad ,terrasjes en fenomenaal uitzicht over de stad. We lachen weer ,zijn trots op onszelf en klinken daarop met een tap biertje . Tentje,lekker eten op terras en genieten van de gezellige sfeer en de duizenden lichtjes in de stad diep beneden ons.Na rustdag ,morgen Assisi.
:SMS update:: 10 juli 2011 :
Citt di Castello -Assisi 74 km (totaal 2045) de temperatuur stijgt met de dag,we moeten vroeg vertrekken willen we niet geroosterd worden.35 gr.Half 8 op t fietsie na leuk gesprek met de camping baas.Hard werk op zo 'n camping hoor.Vroeg op en als laatste naar bed. aardige "alles kan " man.Wil je overal behulpzaam mee zyn. Ciao en we roetsen de berg af. Wel voorzichtig hoor,want de weg is niet zo best.Het is zaterdag en de weg is niet zo druk. Wel vol scheurtjes,gaten en dan weer dikke plakken asfalt waardoor je behoorlijk hobbelt over de weg en telkens uit cadans raakt.Arm achterwerk,dat krijgt wat te verduren ,ook arme fiets die zich geweldig houdt.Nog helemaal geen makke gehad.We zyn in Umbrie de zang cicades vullen de lucht met hun gesjirp en de uitzichten zijn wijds,zonnebloemvelden,olijf boomgaarden ,heuvels en cypressen.Mooi!!! In een klein dorp kopen we in voor de lunch ,we willen een lange pauze maar er is geen bankje of park te vinden en het is zo heet!Dan maar onder een boom op de rand van de stoep.We doen ons te goed aan wat we even daarvoor hebben ingekocht,sap,1,5 liter water, een slaatje,yoghurt en brood. Fietsen maakt hongerig en dorstig.De plek is niet comfortabel dus een lange rust zit er niet in.We hopen later nog iets te vinden.De middagzon is schroeiend heet ,alsof er een strijkbout over je heen gaat en je keel voelt als schuurpapier.Wat ben je dan blij met een boom langs de weg om even by te komen.Op een terrasje kan ik wifi ontvangen en lees de leuke reacties van jullie.
Die hebben we net nodig.Pim heel Italië is de rokers nog goed gezind hoor.Ze dampen er stevig op los en je krijgt als eerste een asbak op tafel.Ik denk dat Berlusconi het volk tevreden wil houden (na al z 'n streken ) en Anita had je ook de koffie klaar staan? Daphne lief wat je over ons schrijft ,moest even slikken, mis jullie ook erg hoor. Asisi komt in zicht ,hoog gelegen en blinkend in de zon.We nemen straks het busje van de camping naar de stad. Het is veel te heet en klimmen moeten we de komende dagen nog genoeg
-
08 Juli 2011 - 14:40
Anita:
Nou nou, dat was weer eens fietsen ik ging uit het raam kijken of ik jullie zag aankomen want er stond
duidelijk aan het begin dat jullie naar Anita gingen, niemand gezien. Wat zijn jullie toch een bofkonten dat er steeds zulke leuke mensen zijn om jullie reis op te vrolijken, zo zie je maar dat er niet slechts klieren op de wereld rondlopen. Toevallig ook van zoonlief uit Bolzano prachtige foto van het uitzicht vanuit zijn vakantie verblijf. Gelukkig niets overgehouden van de val, dat hebben jullie niet nodig. De foto's zijn ook weer prachtig, wij vonden die streek ook heel mooi, wonderlijk dat wij zo'n beetje dezelfde smaak hebben voor landstreken. Hopelijk laat het weer zich alleen maar van de goede kant zien, geen regen. Wij wensen jullie weer een hele goede reis en kijken uit naar het volgende verslag. Hartelijke groeten, Fred en Anita -
08 Juli 2011 - 18:54
Steinie:
Het is weer echt fantastisch wat jullie doen! En die verhalen ..... te gek.
Jullie flikken het gewoon weer.
Succes met de laatste kilometers!
Liefs Steef en Steinie -
08 Juli 2011 - 21:33
Daphne:
Liefste twee, het blijft wel een geweldig mooie prestatie die jullie daar neerzetten hoor...ongelofelijk!
Als ik sommige foto's zie denk ik echt....jemig,daar fietsen ze gewoon doorheen! Soms schitterend...soms doodeng! pfff
We missen jullie enorm maar het is heerlijk om deze verslagen te kunnen lezen.
Heb vreselijk veel bewondering voor wat jullie doen....mijn lieve papa en mama....mijn helden! -
08 Juli 2011 - 21:38
Suzan:
Mooi verslag,leuk dat jullie van die positieve mensen ontmoeten.
Maar eigenlijk kan dat ook niet anders want zo zijn jullie ook.
En ook van mij krijgen jullie weer een omhoog gestoken duim.
groetjes
Wim en Suzan -
08 Juli 2011 - 23:28
Pim En Dick:
Wat een fantastisch reisverslag. Spannend met heelveel mooie momenten, maar ook hachelijke, zal blij zijn als jullie Rome binnen rijden en de reis daarna hopelijk op een meer comfortabele en veiliger manier zullen voortzetten. Houd mijn hart vast als ik al die gevaarlijke momenten lees en gruwel van het vrachtverkeer rond jullie. Al met al wel een hele mooie belevenis die je nooit meer zal vergeten! Dat terrasje waarover je vertelde lijkt me wel wat voor mij, sigaretje en een drankje erbij, geen gezeur, en ik heb het helemaal naar de zin. Geniet van de mooie foto’s die jullie maken. Een heel bijzondere reis, maar hoop toch dat jullie hierna zeggen: Het is mooi geweest! Want we hebben jullie nog zo graag lang bij ons. Liefs, dikke kus en veilige laatste kilometers, Pim en Dick -
09 Juli 2011 - 09:50
Ineke Purmerend:
wat zijn julli toch kanjers gewoon geweldig leuk julli verslagen van julli ries een dikke kus
en heel veel knuffels ik hou van julli julli zitten in me hartje xxxxxxxxxx doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii -
09 Juli 2011 - 20:38
Mandy:
wat heerlijk om te lezen. Wat knap hoe jullie het allemaal doen!! Heb wel net als Pim dat ik soms ook denk, oh jee met al die vrachtauto's etc
maar goed uit onderzoek blijkt dat voorzichtige mensen uiteindelijk niet langer leven dan durfals en dan kun je toch beter bij de laatste horen.
Een hele dikke kus en heel veel liefs -
11 Juli 2011 - 10:08
Tessa:
Wat een mooie dingen zien jullie weer en maak je weer mee. Heerlijk om zo een beetje te kunnen meegenieten (hoewel ik sommige dingen ook niet hoef te/ wil weten.....: diepvrieszakje hahahhahahaha) Prachtige foto's weer en jullie er heerlijk stralend uit! (O ja, Daph, ook dat lijf van mams mag er zijn maar dat hoort ze al zo vaak hahahhahah) Vraag me trouwens af hoe jullie die groene stoeltjes vervoeren op de fiets...... :-p
Dikke dikke zoenen -
11 Juli 2011 - 13:54
Anita:
Natuurlijk had ik de koffie klaarstaan, had zelfs nog gebak gehaald, kan je je voorstellen wat een teleurstelling dat er niemand kwam. Nu komt het echte afzien, hebben jullie net als Hannibal de alpen bedwongen en nu komt de Italiaanse hitte zijn "pound of flesh" halen, je moet maar denken het is goed voor de lijn, al het luie zweet eruit, hahaha (moet ik nodig zeggen, de hometrainer ziet mijn achterste niet langer dan tien minuten en soms helemaal niet, hihihi) Ik zou zeggen, zwoeg ze verder, wij genieten op de stoel van de reis en de , ciao, een schouderklop van Fred en Anita -
11 Juli 2011 - 14:00
Anita:
Zoals je gezien hebt was de zin nog niet af want het commentaar over de foto's was niet meegekomen, zoals alle anderen weer prachtig. Greetz. Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
