van Mouries naar St.Anastasie

81 km naar St. Anastasie.
Van Mouries, waar we bijna gingen fluisteren door de serene sfeer die daar hing, beginnen we aan een mooie route onder Le Baux door naar Fontveille daar kiezen we voor een wit tussendoor weggetje naar Tarascon.We rijden door het stroomgebied van de Rhone, landbouw gebied, saai en niet mooi.
In Tarascon stoppen we voor een bakkie en denken aan vorig jaar toen we daar ook waren.Tarascon zit vol met Algerijnen, het is de eerste plek waar we de koffie direct moeten afrekenen en argwanend gekeken wordt als ik de bidons wil gaan vullen met water. Men houdt het hier goed in de gaten.Aan de andere kant van de Rhone ligt Beaucaire,dat we via een fietspad over de drukke brug bereiken,het heeft een imposant kasteel dat prachtig afsteekt tegen de strak blauwe hemel. Dan verder naar Bezouce,kennelijk de geboorte plaats van Daudet, maar het plaatsje ademt een onaangename sfeer uit. Zelfs Hans vind het een akelig stadje waar de bevolking, ook weer voornamlijk Algerijnen bepaald niet toeschietelijk zijn. We rijden er snel doorheen op naar Cabrières en Poulx. Een stil natuurgebied met vele klimmen achter elkaar. We zijn hard aan een camping toe, zoals we inmiddels wel gewend zijn is er dus geen een te vinden. In poux is gelukkig wel een winkeltje waar we druiven, smoothy en water kopen. We hebben honger en door de tegenwind en het klimmen zijn we zo'n beetje uitgedroogt.Door een werkelijk indrukwekkende Gorge de la Baume dalen we af naar pont St. Nicolas.De Gorge is druk en smal maar inmiddels zijn we wel wat gewend en stoppen toch regelmatig om wat foto's te schieten..Bij de Pont St. Nicolas slaan we af naar St. Anastasie, het is al half 7 geweest en nog steeds geen camping.We vragen raad aan den vrouw die in haar tuintje werkt,zij weet een camping a la ferme en probeert uit leggen hoe we moeten rijden. We denken het te snappen. Na een paar kilometer zien we het bord van de camping langs de weg. Een grof bospad op en dan komt er toeterend een auto langszij en stopt. Het is het vrouwtje dat ons de weg heeft gewezen en zich zorgen maakte of we het wel zouden vinden. Wat een schatje, ze rijd voor ons uit tot het hek van de camping, dat nog best moeilijk te herkennen was. Eigenlijk wilde de eigenaresse alleen fransen op de camping, maar a la voor een nachtje mag het wel. De 2 labradors die er rond lopen worden onze gast aan tafel. Morgen nog 35 km en dan zijn we in Lezan waar Daphne een plaats naast haar voor ons gereserveerd heeft. Ik verheug me op het weerzien.