Van Sydney naar Merinbula en Canberra 28-2 tot 7-3

Dáág Sydney, op naar het zuiden

Na het ontbijt in het zonnetje van Sydney nemen we afscheid van het Amsterdamse stel dat tegenover ons staat, ze trekken een half jaar rond met twee kleine kinderen ook in een gehuurde camper, kan nog net voordat de oudste leerplichtig is.
Voor Australie waren ze al in Azie en de Caribien.
We verbazen ons erover hoeveel jonge mensen dat kunnen doen, dit soort reisjes kosten toch een aardig centje, kennelijk hebben ze dat op de een of andere manier bijelkaar geschraapt.
Om tien uur vertrekken we , rijden langs de westkant van Sydney waar het om die tijd nog aardig druk is.
Het gaat goed, "Mathilda" leidt ons prima langs de stad, toch zijn we blij als we de drukte achter ons hebben gelaten.
Jammer , het is gaan regenen, we vinden het zelfs een beetje koud, of zijn we zulke watjes geworden en zo verwend met al die warmte dat we nu nergens meer tegen kunnen?
We slaan onder Wollongon af richting kust om de Princes Highway te pakken.
We rijden door het Natianaal Park Morton en hadden geen idee dat we zo hoog zaten , we rijden door een schitterend natuurgebied, smalle wegen met veel hele scherpe haarspeldbochten en diepe dalen.
De rit had geweldig mooi kunnen zijn als het niet zo had geregend en we niet ook nog eens in dichte mist terecht waren gekomen, nu was het voor mij billenknijpen.
Zo nu en dan hebben we wel een mooi uitzicht maar ik ben blij als we weer wat lager rijden.
In Milton is een camping en die nemen we voor een nachtje. Door al die nattigheid ziet alles er een beetje troosteloos uit.

De volgende morgen vertrekken we weer tijdig , het weer is gelukkig opgeknapt en de zon schijnt weer lekker.
We houden een koffie stop in Mogo, een klein plaatsje met western-achtige winkeltjes en een oude goudmijn.
We kuieren op ons gemakkie door het leuke plaatsje en rijden dan verder tot Narooma, dat ligt in een bay en heeft een kleine haven.
Er is ook een camping dus we settelen ons daar weer voor twee nachten.De bergen rondom geven ons rugdekking.
De volgende dag maken we een wandeling naar een "look out "punt, daar heeft de zee hoge golven met schuimkoppen. Het is een schitterende plek waar de golven hoog tegen de rotsen uiteenspatten.
Sommige rotsen zijn zo door de zee bewerkt dat ze "windows" hebben waardoor je de zee kan zien.
Twee golfbrekers gaan ver de zee in en ik vindt het best eng om over die smalle dingen te lopen, de zee is ruw en in mijn fantasie zie ik me al opgepakt worden door een hoge golf.
Nee dat gebeurt niet, wel krijgen we de highlight van de dag, 3 zeehonden die op de rotsen liggen en een vierde die rond dartelt in de zee, super om hem zo soepel door het water te zien glijden.Wat geweldig dat we dit zomaar mogen meemaken. Zo horen deze dieren te leven, vrij en op de plek waar ze horen, de zee.
We kunnen ze prachtig fotograferen , als de spartelaar in zee een plekje op de rotsen denkt te kunnen veroveren heeft hij het goed mis, hij wordt daar niet geaccepteerd. tot een echt gevecht komt het gelukkig niet , alleen wat grauwen, hij kiest de wijste partij en glijd weer soepel in het zilte nat.

Zondag 2 maart,

Vanuit Narooma maken we een stop in Central Tilba, een oud dorpje met houten huisjes ook weer in western style met op de achtergrond de 800 meter hoge Mount Dromedary.
We wandelen door het winkelstraatje en lopen een heuvel op om naar het uitzichtpunt te gaan ,we ontmoeten een jonge man die daar aan het boogschieten is.
Het ziet er vervaarlijk uit, dus hoop niet dat hij zich in de richting vergist.
De boog die hij gebruikt is een technisch hoogstandje en kost een kapitaal, verteld hi j trots.
Bij de" Bakery" drinken we koffie en rijden verder over de Princess Highway, highways zijn niet zoals bij ons brede 4 baans wegen maar zelfs vrij smalle 2 baanswegen.
We rijden weer door een nationaal park en het landschap is groots.
New South Wales is enorm groen , je zou dus denken nat genoeg, toch zijn hier vaak erge bosbranden, veel zwartgeblakerde bomen zien we.
De eerste Wombat die we zien is een dode, een grote dikke knuffel, zo ziet hij eruit, er volgt snel een tweede.
Dacht toevallig dat hier veel minder dode dieren langs de weg liggen als bij ons in Holland, misschien is dat ook wel zo, alleen zijn ze hier veel groter.
In Merimbula zoeken we een camping, niet al te laat zodat we nog een wandeling kunnen maken .
De camping ligt nu niet aan het water maar in een rustige vallei met weer erg veel vogels. De Bell Miner maakt een geluid als een deurbel en dat doet hij de hele dag, soms mis ik toch m'n koolmeesjes en mereltjes .
Zwarte en witte kakatoes vliegen krijsend in grote groepen en nestelen zich s'avonds bij elkaar in de bomen, Een grote volière lijkt het hier soms.
Als we de volgende dag vertrekken en 20 kilometer verder door Thatra rijden vinden we het er zo mooi dat we zeggen "wat kan ons het schelen, we blijven hier een dagje".
Het is een uur of elf als we ons inschrijven op de camping , gaan heerlijk een paar uurtjes naar het strand en daarna lezen in de schaduw van de bomen.
Dat is nou zo heerlijk hè, die vrijheid van te kunnen stoppen waar en wanneer je maar wilt.


Woensdag 6 maart,

Vanaf nu gaan we weer richting noorden maar nu wat meer door het binnenland.
We nemen de snowy mountains highway naar Cooma.
Het is er prachtig , de weg slingert zich omhoog en geeft schitterende uitzichten, we rijden langs meren en kreekjes en zo nu en dan een huisje of boerderij ,zo stil.
Naar mijn idee begint het er hier al een beetje Outback-achtig uit te zien.
We rijden over een hoogvlakte, 800 meter hoog, de zon staat aan een strakblauwe hemel en er is leegte, niets anders dan weidse stilte zover je kan kijken, op de achtergrond de snowy mountains, wat een land.
We houden een pauze bij een klein meertje met pic-nic plekje en gaan dan verder met onze rit.
In Cooma, zoeken we een camping.
Ooit was Cooma een plaatsje waar zich wild west achtige taferelen afspeelden, schietpartijen in de straatjes , nu een slaperig stadje en poort naar de Snowy Mountains en de ski gebieden van Australie.
De camping ligt op een heuvel net buiten het dorpje, nu zitten er witte Kakatoes met rode borsten boven ons hoofd te flirten en de Magpy's laten ook van zich horen.
Wat kan je genieten van zoveel moois om je heen.
De mensen die we ontmoeten hebben bijna allemaal hun roots ergens in europa, we hebben een lang gesprek met een Australiër met Italiaanse roots, na 30 jaar voor het eerst terug geweest naar zijn land, te duur en te ver, vooral als je een gezin hebt zegt hij.
De noodzaak is er ook niet zo meer als je hier je leven hebt opgebouwd, Ja we begrijpen het wel, zo gaat dat nu eenmaal.
Australië is zó groot, zó mooi , we zien nu natuurlijk maar een klein deel van het land, jammer, we zouden nog veel meer willen zien, denk toch, als het kan, een keertje terug te moeten komen.

De volgende dag maken we voordat we verder rijden eerst een wandeling in het North Ride Reserve van Cooma. Een natuurgebied aan de rand van het stadje, er leven hier verschillende wilde diersoorten die we natuurlijk niet te zien krijgen, op de Rosenbergs Monitor na dan ,hij is wat kleiner dan de Lace Monitor,hij ligt heerlijk op een zandheuveltje te bakken in de zon, daar houdt hij van.
Na een wandeling van een uur of twee zetten we koers naar Canberra, weer een rit door de grote leegte met eindeloze uitzichten , ergens in de verte een huisje met wat koeien of schapen , verder niets.
We zitten nog steeds op zo'n 600 meter hoogte en het is héééééét 31 graden.