Canberra

Canberra van 7 tot zondag 10 Maart
Canberra viert deze maand zijn 100 ste verjaardag en staat bol van de festiviteiten, wij zijn dus net op tijd om er wat van mee te kunnen beleven en zoeken een camping die niet té ver buiten het centrum ligt.
De camping is niet ècht mooi met veel huisjes en vaste bewoners , die zien er niet allemaal even fris uit maar goed het is niet anders.
Er zijn niet veel campings in de buurt , als we eenmaal weer lekker onder een boom staan zeggen we" toch een lekker plekkie," haha.
Vrijdags lopen we naar de stad, het is erg warm en de afstand is toch wel verder dan we dachten( 6 a 7km) dus halverwege nemen we maar even tijd voor een terrasje.
We lopen door een wijk waar veel officiele gebouwen staan, o.a veel ambassades.

Het centrum van Canberra ligt rond het Lake Burley Griffin, genoemd naar de ontwerper van de stad. In 1911 besloot de regering dat Canberra de nieuwe hoofdstad moest worden en schreef een internationale wedstrijd uit voor het ontwerp van de nieuwe stad.
Burley Griffin won de prijs met zijn ontwerp dat geinspireerd was op Versailles, met meren, lanen en terrassen en als blikvanger het "Parlementary House" boven op Capital Hill.
Het gebouw is indrukwekkend, het voorplein heeft een vijver , het rode grind en het mozaiek staan voor het Australisch landschap en de oorspronkelijke bewoners van Australië.
Het Australische wapen boven op de" Great Veranda" is in stijl van de rotstekeningen van de Aboriginals uitgevoerd , een Emoe en een Kangoeroe, de vlaggenmast boven op het gebouw is 81 meter hoog en weegt 220 ton.
Het terrein en het gebouw worden goed bewaakt met camera's , voordat je naar binnen mag word je eerst gescand.
Het lijkt de luchthaven wel, Tas, fototoestel, alles uit je zakken moet je in een plastic bak leggen en voor het scanpoortje neerzetten ,waarna het op een lopend band verder gaat om doorgelicht te worden. Veiligheid voor alles.
Daarna mag je verder lopen , de foyer in met zijn 48 grijs-groene pilaren van marmer die een eucalyptuswoud voorstellen.
Vriendelijke hostess wijzen je de te volgen route en zijn erg behulpzaam.
We bekijken de verschillende lagen van het gebouw , mooie kunst aan de wanden maar ook strenge portretten van vroegere parlementariërs, tot slot gaan we met de lift naar het dak, vanaf het dakterras- zeg maar daktuin, kan je alle kanten van de omgeving bekijken , de bergen , het grote lake Burley Griffin met zijn parken en aan de overkant het Australiën War Memorial.

We lopen de lange brug over , de Captain Cook Memorial Jet in het Lake Burley Griffin, spuit een 137 meter hoge waterstraal de lucht in.
Het is heet dus we vinden het niet erg als het water in nevels onze kant opkomt. Lekker zelfs.
De stad zelf, het centrum, vinden we sfeer missen doordat alles zo groot en wijd uit elkaar ligt, de huizen zijn strak en recht als grote blokkendozen.
We lopen er wat rond en als we denken dat we het wel gezien hebben begint de stad te leven.
Scholen lopen leeg, kantoren sluiten, de terrasjes lopen vol en er wordt gelachen, gepraat en geflirt.
Grote pullen bier en pizza's worden aangedragen en overal klinkt het geluid van vele stemmen.
Bij een Iers Café waar lange tafels met banken staan, schuiven we ergens aan en mengen ons tussen de mensen. het is gezellig , er is een jonge zanger die zichzelf op de gitaar begeleidt, hij heeft een mooie stem, de stemming zit er goed in.
Na een uurtje zoeken we een bus die ons naar de camping terug kan brengen, al dat lopen voelen we in de knieën, het biertje op het terrasje maakt onze benen nog wat zwaarder.
De bus stopt tegenover de camping dus hardstikke mooi.

Zaterdag 9-3-2013

Wakker worden door het lieflijke gezang van de Magpy is niet verkeerd, het is zo'n grote stoere vogel en dan zo'n keeltje, prachtig.
Heel wat anders dan de prachtige witte kakatoe's met hun mooie kuif, nou die kunnen hun snavel beter op elkaar houden, wat een geluid komt daar uit zeg, doet zeer aan je oren, zeker als het er tien tegelijk zijn.
We blijven tot een uur of elf op de camping en genieten van het heerlijke zonnetje, dan pakken we weer de bus naar het centrum, er valt nog zoveel te bekijken.
We zoeken eerst de "Blundells Cottage", een koloniaal boerderijtje dat in 1858 van zandsteen gebouwd werd
100 jaar geleden stond dit boerderijtje volkomen eenzaam in het landschap, er was nog geen Lake Burley Griffin , de Molonglo rivier sneed het land in tweeën. en rondom was alleen weide en heuvelland, de weides zijn verdwenen onder het water van het meer.
In de kleine cottage woonde George Blundell met vrouw en 8 kinderen, onvoorstelbaar.
Nu is het een monument en is vrij toegankelijk om te bezichtigen.
We brengen de verdere dag door in de parken rondom het lake, daar staan alle bezienswaardigheden , zoals de nationale gallery of Australie, waar vandaag alles in Franse sfeer is, met een tentoonstelling van Toulouse de Lautrec, rondom de gallery staan kraampjes met franse producten en er klinkn franse chansons.
We gaan zitten in het gras tussen de vele anderen, om mee te kunnen genieten.
Ik fotografeer Hans met een Can Can danseres, ze staat te pronken met haar veren en Hans grijnst als een stout jochie.
We bezoeken de foto gallery waar prachtige portretten te zien zijn en daarna begeven we ons naar de noordzijde van het meer daar wordt vanavond een "enlightning"feest gehouden.
De heuvels zitten al vol met mensen die er een gezellige family pic- nic van maken sommigen met tafeltje en stoeltjes , anderen zitten met een kleedjes op het gras.
Ze hebben tassen vol hapjes bij zich, het ziet er super gezellig en ontspannen uit.
Als het donker gaat worden worden alle gebouwen verlicht met een speciale licht show die telkens van kleur en patroon veranderd.
Er wordt een verhaal verteld over het ontstaan van Canberra en over de Aboriginals , het wordt ondersteunt met licht en muziek
Twee hete lucht ballonnen,lichten regelmatig op en geven een sprookjes-achtige sfeer aan het park.
Aan de mandjes zijn trapeze's bevestigd en twee mensen doen daar hun kunsten.
De balonnen worden met grote kabels een paar meter boven de grond gehouden, ze kunnen natuurlijk niet de lucht in met die mensen die eronder hangen, stel je voor.
We blijven tot het einde en lopen dan nog even door "Frankrijk" er staat een kleurrijk groepje te zingen op het podium maar wij moeten de bus halen dus moeten door.
Helaas missen we de bus op een minuutje en moeten een uur wachten voordat er weer een komt, we hebben geen zin om in het donker die 6 of 7 kilometer terug te lopen .
Twee vrouwen die ook bij d bushalte staan vragen of we samen met hen een taxi willen nemen, prima, wel zo fijn.
Er wordt een taxi gebeld en die rijdt binnen 5 minuten voor, wij met z'n vieren erin.
We rijden eerst naar Kingston waar de vrouwen wonen, ze duwen mij 15 dollar in de hand als ze uitstappen en roepen ,bye, bye , nice to meet you.
We hebben geen idee hoever we van de camping af zijn, wij moeten naar Ipswich, dat blijkt niet ver meer. We worden voor de camping afgezet , de meter staat op 18 dollar en 50 cent, we betalen 20.
De vrouwen hebben dus wel veel te veel betaald, helaas kunnen we ze niets meer terug geven.
Het bus kaartje was duurder voor ons geweest.

Zondag 10 Maart, Hiep Hiep hoera voor lieve Marley.
We vertrekken vandaag maar niet voordat we een bezoek hebben gebracht aan het Australian War Memorial .
Vanaf het Parlementary House kon je het al zien liggen aan de overkant van het Lake.
We dachten er met een uurtje of twee wel doorheen te zijn maar het is zo groots en indrukwekkend en zoveel te zien, de parken met de beelden, de Tomb of the unknown Soldier, en de Hall of Memory waar de wanden bekleed zijn met een mozaiek door oorlogsweduwen gemaakt, Roll of Honnor waar in bronzen panelen de namen van de 102.600 gesneuvelde Australiërs staan (waar we stom toevallig ook nog een Stegman op tegen komen.) en dan de zalen met onderzeeërs, vliegtuigen Jeeps enz, er worden op grote schermen korte films gedraaid, die je tot op het bot raken.( Gradie, interresant om te googlen)
We zijn diep onder de indruk als we om drie uur in de auto stappen en op weg gaan richting Goulburn dat zo'n 100 km verderop ligt.

Goulburn viert ook al feest ,bestaat 150 jaar en is van oudsher een rijk stadje.
Als we er binnen rijden zie we het er niet aan af maar het zal wel.
Het dankt zijn rijkdom aan het Merino schaap die fijne wol produceert, een enorm Merino schaap van beton staat als eerbetoon, bij binnenkomst van het stadje.
De camping is hardstikke druk en heeft nog maar nèt een plekje over, meer hebben we niet nodig dus we hebben geluk.
Grey Nomads zijn hier kennelijk op de stadsfeesten afgekomen, velen kennen elkaar en het is dan ook een vrolijke boel .
De meesten hebben grote four-wheel drives met een flinke caravan erachter, sommigen ook wel een hele handige "outback caravan" waar je de slaap plaatsen op raamhoogte uitschuift en ook het dak van omhoog duwt.
We vinden het leuk om te zien wat er hier in Australië zoal rond rijdt.
Telkens weer hebben we leuke gesprekken met Australiërs die erg belangstellend zijn , vaak vertellen ze ons dat ze in Nederland geweest zijn en hoe mooi ze het vinden en hoe vriendelijk de Nederlanders zijn, haha dat vinden wij nu toch ook van Australië en de Australiërs .