Wandelingen in de Blue Mountains

11 Maart, Blue Mountains

Nu gaan we naar de Blue Montains, die hun naam te danken hebben aan de vele eucalyptus bomen die een blauwige damp afscheiden en de bergen een blauwe waas geven.
Het moet er prachtig zijn en niet te missen, dus ja wat doe je dan......gaan hè.
Nadat we bij de plaats Liverpool de Western Highway opgaan veranderd het landschap in een beetje saai landbouw gebied, maar dat wordt snel anders.
Glenbrook is het begin van het berggebied en er is een groot info centrum, we kopen een boekje met wandeltochten en krijgen nog wat brochures mee.
Ons doel is Katoomba waar een camping is en vele wandeltochten vanaf de camping beginnen.
We gaan de bergen in over de De Western Highway, 2 baans en soms een stukje 3, gaat gewoon recht omhoog en voor je het weet zit je op bijna 1100 meter hoogte.
Katoomba is een levendig stadje, leuke winkeltjes, veel jonge backpackers en zwaar bepakte wandelaars.
Het is al een uur of vier en blijkt te laat om nog een plaats op de camping te kunnen krijgen, ze zijn vol, balen dus, ze verwijzen ons naar Black Heath ruim tien kilometer verderop.
Daar is het veel rustiger en de camping ligt heel mooi dus nou ja. zo erg was het dus niet.
We horen hier weer de schaterende Kookaboora, hadden we even gemist en de Magpy staat voor de camper met zijn koppie schuin te zingen , Wijntje in de zon en het is genieten van de stilte die op deze hoogte altijd zo héél speciaal is.
Voordat we de volgende morgen de wandelschoenen aantrekken bel ik eerst naar Katoomba om een plekje te reserveren voor de volgende dag.
Dan trekken we de wandelschoenen aan, pet op en de stok mee voor het evenwicht.
We lopen eerst een paar kilometer naar Govetts Leap waar je een adembenemend uitzicht hebt over de Gross Valley, diep beneden de met regenwoud begroeide berghellingen en verschillende watervallen storten zich naar beneden.
Vanaf hier beginnen ook verschillende wandelingen die in moeilijkheidsgraad verschillen.
De eerste die we nemen blijkt voor mij helemaal fout te zijn, de paden zijn smal, direct naast de afgrond en de te nemen stappen over vochtige rotsen zijn groot.
Nee ècht niet, mijn hoogtevrees zorgt direct voor het klamme zweet in de nek en met de beste wil van de wereld , ik kan niet verder.
We gaan terug en nemen een andere route, die is wel geschikt en kan ik zonder de bibber genieten van de overweldigende natuur om ons heen.
Soms gaan we diep naar beneden dan weer flink omhoog, we komen aan de andere kant van de waterval en de verschillende "lookout" punten laten ons een sprookjesachtige wereld zien.
Het is warm, fijn dat de watervallen zorgen voor een fijne nevel die wat koelte geeft , de keien wel glad en modderig maakt. Dus toch wel opletten waar en hoe je je voeten neerzet.

Terug bij Govetts Leap Herritage, lopen we nog een paar kilometer verder naar het centrum van Black heath voor een paar inkopen.
We drinken wat op een terrasje waar nog een andere gast zit
." Where do you come from" roept hij, Holland roep ik terug , hij pakt zijn pilsje en autosleutels! en schuift bij ons aan , begint meteen een heel verhaal over de vele keren dat hij in Holland was voor zijn werk in de recycling. En ja hij ging eens naar een Sauna waar iedereen helemaal "naked " was en niemand dat raar vond, hij heeft zijn ogen uitgekeken.
Kennelijk zat hij daar te wachten op iemand want opeens pakte hij z'n hebben en houwen weer op en met een "nice to meet you" was hij verdwenen.
De volgende morgen dus terug naar Katoomba, kwartiertje rijden, we zijn er al vroeg in de ochtend.
De receptioniste zegt, dat we veel geluk hebben met het weer, een week terug viel er 180 mm regen in 8 uur tijd, de camping was verzopen en had zijn eigen watervallen.
We hebben tot op heden nog steeds niets te klagen wat het weer betreft, die enkele keren dat we een regendag hadden zijn nog steeds op een hand te tellen.
De plek die we krijgen is mooi maar laat de boom die er staat nou helemaal vol zitten met bijen of wespen,hij staat te zoemen als een gek, niet zo fijn voor Hans met z'n wespen allergie,ik ga toch maar een andere plek vragen.
Als we de camper op z'n plek hebben, helaas zonder boom, gaan we er meteen op uit .
Tegenover de camping kunnen we een mooie route oppakken.
Het is er beduidend drukker dan in Black Heath maar het is dan ook een fantastisch mooi gebied.
Watervallen enorme valleien en schitterende uitzichten over de valley , er gaat een kabelbaan (sky train) heel langzaam boven ons over de valley, hij heeft een glazen bodem zodat je foto's kan maken van de wereld onder je.
Het ritje duurt misschien 15 minuten en is bepaald niet goedkoop.
Wij blijven met de voeten op de grond en lopen liever, de middagzon kleurt de rotsen in vele tinten,geel, roestbruin tot rood , roofvogels scheren hoog in de lucht , het is vollop genieten.
Na een paar uur zijn we weer terug op de camping, in de zon is het te heet dus pakken onze stoeltjes op en zoeken een schaduwrijk plekje om nog even wat te lezen.

Doordat we zo hoog zitten is het s'nachts lekker koel en slapen we als rozen.
Toch wel jammer dat als we wakker worden onze hoge wereld in nevelen gehuld is en het zelfs een beetje regent.
Door de dichte mist komen
Zeker 30 grote witte kakatoos komen luid schreeuwend aanvliegen en landen voor onze camper.
Hans maakt geweldige foto's , ze zijn enorm als ze met gespreidde vleugels voor ons neerstrijken, prachtige dieren en bang zijn ze niet, ze komen heel dichtbij en eten brood uit mijn hand.

Omdat het mistig is en we het centrum van Katoomba ook even in willen doen we dat eerst.
Wandelen in die mist in de bergen lijkt ons niet wat.
De straatjes naar het stadje zijn zo steil dat op sommige punten zelfs trapleuningen aan de muur bevestigt zijn.
Het is een leuke wandeling want de straatjes in Australië zijn zo anders dan bij ons, geen huis is hetzelfde , de meesten zijn van hout en hebben verschillende kleurtjes .
We kijken wat rond en doen wat boodschappen, eigenlijk stelt het centrum niet zo heel veel voor.Een lange winkelstraat waar het, nu het wat miezert ook niet zo druk is.
Er zit een man te zingen, speelt daarbij op zijn gitaar, mondharmonica en heeft ook nog een tambourijn onder z 'n voet , .
Hij heeft een mooie stem , we blijven naar hem luisteren, ik applaudiseer voor hem en gooi wat in zijn pet. Hij zal wel niet veel ophalen met dit weer.

S'middags is het weer mooi opgeklaard en trekken we de wandelschoenen weer aan.
Dalen af naar de Katoomba Falls, een prachtige brede waterval die over terrassen naar beneden komt we lopen een stuk onder in het ravijn om daarna via ijzeren trappen weer omhoog te klimmen. Telkens weer verrast door mooie lookout punten waar je schitterend uitzicht hebt over de Jamison Vallei.
Dan opeens staan we oog in oog met de rotsformatie" The Three Sisters" .
Drie rotsen naast elkaar die drie Aboriginal meisjes moeten voorstellen, ze werden betoverd door hun vader toen ze bedreigt werden door een Bunyyip, een monsterlijk dier uit de droomtijd van de Aboriginals.
Toen de meisjes versteend waren, richtte het dier zich op de vader, die zichzelf in een Lyrbird veranderde, helaas verloor hij toen zijn "magic bone" waardoor hij de meisjes en zichzelf niet meer een menselijke gedaante terug kon geven.
De Lyrbird loopt daar nog steeds en laat door zijn gezang de meisjes weten dat hij ze niet vergeten is en door blijft zoeken naar de magic bone om de betovering te kunnen verbreken.
De Three Sisters zijn een van de vele bezienswaardigheden van de Blue Mountains.
Veel mensen laten zich met een bus rijden over de Cliff Drive, die stopt bij alle" look out" punten waardoor ze zelf nauwelijks hoeven te lopen , makkelijk maar vast minder leuk, lijkt ons.
Wij zijn pas tegen zessen terug op de camping in Katoomba en hebben genoten van de wandelingen we gaan morgen weer verder.

De volgende morgen is de mist nóg dichter dan de dag ervoor.Het ligt als een dik pak watten over de bergen
We kunnen nauwelijks de andere kant van het pad zien, toch vertrekken we om een uur of tien met een zicht van nog geen 50 meter en rijden we westelijk via Lightglow naar Mudgee, in de lagere delen is de mist gelukkig veel minder en kunnen we weer zien waar we rijden.
Rond Mudgee liggen wijnboerderijen , nee we gaan niet proeven maar verkennen het stadje.