van Bludenz naar St.Anton Arlberg
Door: Anne-Marie
Blijf op de hoogte en volg Hans en Anne-Marie
22 Juni 2011 | Oostenrijk, Pettneu
Zo wat een dag, de Alpen liggen voor ons en het wordt zwaar. We hebben besloten tot Langen te fietsen, dat is ruim 630 meter klimmen in 25 kilometer en ja dat is niet niks.
Voordat we Bludenz uit zijn hebben we 3 rondjes gereden voordat we de juiste route vonden.
Na het hevige onweer van gisteravond is het toch weer warm geworden en is het echt zweten geblazen , de eerste kilometers beginnen meteen goed in een mum van tijd hebben we de eerste 100 meter klim overwonnen. Maar we zijn er nog lang niet ,het landschap om ons heen is echt schitterend veel besneeuwde bergtoppen schattige dorpjes. En.......alsmaar weer die opgaande wegen. We weten dat dit de zwaarste route gaat worden en we zetten alles in wat we aan kracht hebben. De Arlbergpas is steil en we hebben besloten, net als menig ander, om de laatste 10 km die nog eens 600 meter omhoog gaan ,over kale top, met een kort treinritje te over bruggen..
Onderweg komen we L.en M weer tegen en ook een stel uit eindhoven, alle zes zijn we keihard aan het werk, op de laatste km voor langen, soms even een slok water en ook wel eens een kort stukje lopen als het echt niet meer gaat .twee tunnels door en dan eindelijk zijn we in Langen am Arlberg en rijden naar het station. We zijn allemaal euforisch want we zijn toch maar mooi boven gekomen. 2 uur moeten we wachten op de trein die ons ,in 10 minuten door een lange tunnel naar de andere kant van de berg moet brengen.
We zijn in zo'n jubel stemming dat het ons niks uitmaakt.Een machinist van een trein die de andere kant opgaat is zo.vriendelijk om een telefoontje te plegen om zijn collega te vertellen dat er 6 zwaar beladen fietsers mee moeten. Lief van hem want het blijkt dat we hadden moeten reserveren, dus zonder zijn telefoontje hadden we er nu.nog gestaan.
Nu staan we op een camping in Pettneu aan een klaterend beekje tussen de bergen.
Morgen verder, eerst een rustige dag zonder al teveel klim partijen en dan de Reschenpas over.
We zijn happy en toch wel een beetje trots op ons zelf.
Leuk dat jullie zo met ons meereizen en ons een hart onder de riem steken.
Voordat we Bludenz uit zijn hebben we 3 rondjes gereden voordat we de juiste route vonden.
Na het hevige onweer van gisteravond is het toch weer warm geworden en is het echt zweten geblazen , de eerste kilometers beginnen meteen goed in een mum van tijd hebben we de eerste 100 meter klim overwonnen. Maar we zijn er nog lang niet ,het landschap om ons heen is echt schitterend veel besneeuwde bergtoppen schattige dorpjes. En.......alsmaar weer die opgaande wegen. We weten dat dit de zwaarste route gaat worden en we zetten alles in wat we aan kracht hebben. De Arlbergpas is steil en we hebben besloten, net als menig ander, om de laatste 10 km die nog eens 600 meter omhoog gaan ,over kale top, met een kort treinritje te over bruggen..
Onderweg komen we L.en M weer tegen en ook een stel uit eindhoven, alle zes zijn we keihard aan het werk, op de laatste km voor langen, soms even een slok water en ook wel eens een kort stukje lopen als het echt niet meer gaat .twee tunnels door en dan eindelijk zijn we in Langen am Arlberg en rijden naar het station. We zijn allemaal euforisch want we zijn toch maar mooi boven gekomen. 2 uur moeten we wachten op de trein die ons ,in 10 minuten door een lange tunnel naar de andere kant van de berg moet brengen.
We zijn in zo'n jubel stemming dat het ons niks uitmaakt.Een machinist van een trein die de andere kant opgaat is zo.vriendelijk om een telefoontje te plegen om zijn collega te vertellen dat er 6 zwaar beladen fietsers mee moeten. Lief van hem want het blijkt dat we hadden moeten reserveren, dus zonder zijn telefoontje hadden we er nu.nog gestaan.
Nu staan we op een camping in Pettneu aan een klaterend beekje tussen de bergen.
Morgen verder, eerst een rustige dag zonder al teveel klim partijen en dan de Reschenpas over.
We zijn happy en toch wel een beetje trots op ons zelf.
Leuk dat jullie zo met ons meereizen en ons een hart onder de riem steken.
-
23 Juni 2011 - 08:35
Anita:
Hallo flinkerds, prachtig he? de bergen, ook mijn ding, fijn dat jullie nog met de trein mee konden en het is net vroeger kamperen, steeds weer dezelfde mensen tegenkomen, daar krijg je op den duur een band mee. Ondanks het afzien staan jullie er toch nog lachend op dus het zit wel snor (of is de lach speciaal voor de foto?? hahaha) Wij blijven jullie volgen en kijken uit naar het volgende verslag. Hartelijke groetjes, Fred en Anita -
23 Juni 2011 - 20:08
Willem En Hennie:
Lieve mensen, wat een uitdaging. Ik begin zo langzamerhand mezelf af te vragen waarom ik zo'n slapjanus ben.
In elk geval wensen we jullie nog een heel mooie afdaling. -
23 Juni 2011 - 20:52
Pim En Dick:
Fantastisch, zoals je je reisverslag doet! In gedachte lift ik gewoon met jullie mee. Neem jezelf wel een klein beetje in acht met al dat geklim. Liefs, Pim en Dick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
