Van Bangkok naar Ayutthaya

Dinsdag 8 januari Bangkok - Ayutthaya

In de hal van ons hotel is een toerist information,die vertelde ons dat we een treinkaartje voor Ayutthaya gewoon aan het loket bij het station konden kopen en niet hoefden te reserveren.
Na het ontbijt onze koffer gepakt en een tasje met op dit moment overbodige spullen achter gelaten bij de receptie.
We komen hier tegen het eind van de maand weer terug en nemen het dan mee naar Australië.
We negeren weer alle taxie chauffeurs en lopen naar de rivier om een boot te nemen.
Alles gaat op rolletjes, ook onze koffers.
Voor het eerst zien we een thais meisje met een wel héél erg boze blik in de ogen en een stem als een donderwolk die iedereen sommeert in te schuiven, het is druk op de boot.
Een engelse vrouw spreekt ons aan en vraagt waar we naar toe gaan.
Zij weet het allemaal , zegt ze, ze woont al 15 jaar in Bangkok en we moeten haar maar volgen.
Omdat alles toch vreemd voor ons is denken we met haar hulp wel verder te komen, hoewel we ons echt niet hulpeloos voelden, dus we volgen haar , stom, stom, stom want dat gaat dus goed mis, juffie had niet begrepen dat we naar het trein station moesten en brengt ons naar het monorail station waar we natuurlijk geen steek verder komen.Het treintje rijdt alleen over Bangkok.
Ze laat ons achter met de woorden pak maar een tuktuk naar het railwaystation, want lopen kan niet meer daarvoor is het station te ver weg ,ik moet gaan want er wacht iemand op mij!!!!
Het is inmiddels een uur of twaalf en bloedje heet en daar sta je dan , nou ja tuktuks zijn er genoeg en eentje wil ons wel voor 80 bath wegbrengen. ik Zeg 60 (1,50 euro) en hij oké dus we stappen in.
We hadden nog niet eerder in een tuktuk gezeten , ook dat is een hele belevenis.
Zo'n ding scheurt overal doorheen en soms lijkt het alsof we frontaal op een spookrijder afrijden maar die zorgt net op tijd weer naar links uit te wijken.
Het is vreselijk druk en we staan op een bepaald moment muurvast.
Niemand is ongeduldig maar men wacht tot er weer beweging in het verkeer komt.
Na een half uurtje bereiken we dan eindelijk het station , waar we natuurlijk weer worden aangesproken door iemand van toeristen informatie.
Zij vertelt ons hoelaat de trein gaat en hoelang hij er over doet, en dat we ook met een taxi of boot kunnen gaan.
Door de tijd en de hitte besluiten we ter plekke om een lekkere, airco gekoelde taxi te nemen die ons voor het hotel in Ayutthaya af zal zetten.
De rit duurt ongeveer vijf kwartier en kost ons 1300 bath.(plus minus 32.50 in euro's)
Natuurlijk veel duurder dan de trein maar soms kies je dan toch even voor het gemak.

Ayutthaya ( wereld erfgoed) was ooit de grootste stad van Azië en was meer dan 400 jaar de hoofdstad van Thailand.
In de 17e eeuw leefden er meer dan 1 miljoen inwoners, 2x zoveel als in Londen in dezelfde tijd.
Hoewel er veel verwoest is door de Birmanen staan er nog onwaarschijnlijk veel ruines, Tempels, Pagoden en koninklijke paleizen verspreid over de stad.

In Ayutthaya hebben we een leuk hotel, Tony's Place, heel veel donker hout, palmbomen kleine baden in de lobby en overal heerlijke zitjes,een hele grote kamer met airco, die gelukkig niet zo'n herrie maakt.
Het is een levendige boel, ziet er heel gezellig uit en de receptionist ontvangt ons zeer enthousiast.
Hij is overduidelijk gay en loopt dansserig door de lobby, begroet iedereen met sierlijke knikjes en handgebaren.
Hij kijkt , Na het inzien van onze paspoorten naar Hans en zegt 1942???" i can't see it" haha, hij is niet de eerste die dit zegt.

Onze kamer ligt op de eerste verdieping, mooi en redelijk rustig.
Die dag maken we alleen nog een verkennings wandelingetje, na ons even opgefrist te hebben.
Het oude Ayutthaya is eigenlijk een eiland en word omgeven door rivier en khlongs.
In november 2012 stond hier nog 160 centimeter water in de straten maar er is nu niets meer van te zien. Alles draait alweer op volle toeren.
Het is een komen en gaan van backpackers ,die zich rot sjouwen met enorme rugzakken en vaak ook nog een rugzak op de borst dragen, reizende ouderen en soms ook jonge gezinnen.
Overal guesthouse's en terrasjes en.....honden.
Honden, ze zijn overal en geen enkele hond toont agressief gedrag niet naar ons of naar elkaar, liggen midden op de wegen, onder geparkeerde auto's of tussen de stalletjes van de markt kraampjes die de straten vullen.

9 januari, ruines tempels en varen

De volgende dag wandelen we eerst naar het park met de oude ruïnes met de naam
"Wat Prha Mahatat"het zijn tempels uit de 14e eeuw en met een koninklijk klooster.
Het is het grootste tempelcomplex heel mooi van rood gesteente dat prachtig afsteekt tegen de blauwe hemel.
We bekijken het hoofd van een Boeddhabeeld dat volkomen ingegroeid is in een banyanboom.
Een monnik vraagt aan ons of zijn vrienden met ons op de foto mogen, geen bezwaar hoor en een stuk of 6 thaise jonge mensen scharen zich om ons heen en de monnik maakt de foto ons knikkend bedankent.
We drinken klappermelk, met twee rietjes ,uit één grote kokosnoot de verkoper wil graag een foto van ons maken..
Daarna wandelen we rustig terug naar Tony's Place, door de levendige maar niet té drukke straatjes van Ayutthaya om weer even een rustpauze in te lassen en wat te eten.
De warmte geeft ons tempo aan, alles rustig aan dus.
We komen nog een stel tegen dat in Bangkok in ons fiets groepje zat , wisselen wat ervaringen uit, leuk.
Om vier uur stappen we in een tuk-tuk , lachen hoor, met z'n achten in het bakkie en de tuk-tuk bestuurder erbij lijkt té veel voor zo'n klein karretje, je zou denken we naar achteren kiepen ,nee hoor hij rijdt ons snel naar de rivier waar een longtaile boot op ons wacht.
Een klein dik vrouwtje is onze kapitein, , ze is zeker niet jong meer, maar springt op haar blote voeten van de boot om ons te helpen met uitstappen, soms over een gammel plankje, soms moeten we springen.
We varen het hele eiland rond en stoppen bij verschillende mooie tempels waar we elke keer 20 minuten tijd krijgen om te kijken en te fotograferen.
Op kleine hofjes zitten monniken te mediteren of lopen daar wat rond.
In een van de tempels zitten veel Thais op een kleed voor een hele grote Boeddha ,ze hebben oranje gevouwen doeken op een dienblad bij zich, de doeken worden door monniken met een zwier naar boven gegooid en opgevangen door monniken , het zijn de oranje doeken waar menige Boeddha beelden mee "gekleed "zijn .
De mensen moeten daar wel hun offer, in de vorm van geld voor betalen, want onder de doeken ligt het geld dat door de monniken wordt verzameld.
Tegen zonsondergang meren we aan bij de laatste tempel, we moeten van de boot afspringen want er is geen steiger,we
zijn verrukt van de prachtige rode zonsondergang tussen de pagodes, werkelijk adembenemend mooi.
Het is al donker als we weer terugkeren en varen in een mystieke schemering over de rivier terug naar ons hotel.
Tijdens het eten maken we kennis met Patrick en Fleur uit Purmerend , leuke jonge mensen waar we een paar uurtjes hee lgezellig mee aan de praat raken.

10 januari, fietsdag
De volgende dag huren we een fiets voor 40 bath (1 euro p/d) en besluiten eerst onze treinreis voor morgen naar Chang Mai bij het station te gaan regelen. Daarvoor moeten we de rivier weer oversteken met de veerboot, het station ligt aan de andere oever vlakbij de boot, dus lekker gemakkelijk alleen het regelen van de reis blijkt een probleem te zijn.
Alle treinen zijn volgeboekt, zowel dag als nacht treinen, de eestvolgende trein naar Chang Mai, met vrije plaatsen, is pas de 14e beschikbaar.
We vinden dat te lang duren dus gaan naar een reis bureautje naast Tony en regelen daar een nachtbus .Ook voor de bus moeten we een dag langer hier blijven want de bussen voor de voor morgen zijn ook volgeboekt.
Goed een dag hier langer is prima, dus we verlengen onze hotelkamer en vullen de dag verder met fietsen naar "Wat Ratchaburana"
Daar werden ooit twee koningen gecremeerd en hun as word in een chedis bewaard.
Het is een mooie plek, Ook ruïnes maar de tuinen eromheen zijn een oase van rust met prachtige bomen die gelukkig voor wat koelte zorgen.
We beklimmen steile hoge traptreden naar de top van de Chedis om dan af te dalen naar ongekende diepte waar de graftombe's zijn met bijzondere muurschilderingen.
Ik doe het maar het is zeker niet mijn hobby om in donkere vochtige, ondergrondse graftombes af te dalen.
Het water loopt me langs de rug, van de hitte of van angst, wie zal het zeggen,
Ik denk telkens gewoon doen, If you don't go, you'll never know, wijsheid van vriendin Kath
Daarna fietsen we een stuk door de buitengebieden van Ayutthaya en kijken onze ogen uit naar wat we daar tegen komen, hutjes waar hele families wonen, het lijkt soms op instorten te staan. ook een enorme bende troep en langs de rivier al net zulke op instorten staande paalwoningen.
De wereld hier is zo waanzinnig anders dan bij ons, leefomstandigheden zo extreem basic en zonder poes pas en toch niemand die onaardig is , geduldig en vriendelijk zijn de mensen hier.
Dat maakt het allemaal erg plezierig, we eten s'avonds buiten op een terrasje en hebben weer leuke gsprekken met een jong zwitsers stel die net uit India terug is gekomen en nu verder door Thailand reist.
Overal klinkt muziek uit de jaren 60 het geeft een zomerse vrolijke stemming, heerlijk we voelen ons helemaal thuis.

11 januari Lazy day,
Vandaag geen tempels maar eens zwerven tussen de marktkraampje en slenteren door de straatjes van het gewone leven.
Oude vrouwtjes zitten nog op hurken of in kleermakerzit op de grond en hebben hun koopwaar op een matje of oude kranten uitgestald.
Hier en daar ligt iemand op een traptrede te slapen of een erbarmelijke gehandicapte houd zwijgzaam zijn hand op voor een aalmoes.
Overal staan pannetjes te pruttelenmet groente hussels, rijst en worden er stukjes vlees en kip gebakken.
De geuren en kleuren koesteren en teisteren onze neusvleugels.
Vooral als we de warenmarkt verlaten en via smalle straatjes in de zone van rauw vlees en vis zijn terecht gekomen.
Alles op de grond, op plastic zeiltjes, allerlei in stukken gehakte dieren , levende schildpadden in een emmer, wachtend op de soeppan waar ze in gekookt gaan worden , Krioelende palingen en schalen vol kleine roze stukjes vlees waar met de handen door geroerd wordt .
Het ruikt er walchelijk en ik weet niet hoe snel ik hier weg moet komen, dit is wel even iets téveel voor mij, brrrrr.

Hans klimt op een open bus om door mij gefotografeerd te worden en vanaf de overkant komt direct een bestuurder van een andere bus die samen met Hans op de foto wil armen over elkaars schouders , leuk plaatje.
We voorzien ons van een paar liter water en gaan wat eten, de verdere middag besteden we om maar een paar uurtjes te niksen en dit verslag af te maken..
Morgen onze laatste dag hier , om zeven uur s'avonds vertrekken we naar Chiang Mai waar we de volgende dag om een uur of 5-6 s'morgens aan zullen komen.