Nachtbus van Ayutthaya naar Chiang Mai

12 januari, Nachtbus naar Chiang Mai,
De laatste dag in Ayutthaya wilden wij een olifanten kraal bezoeken die net buiten de stad ligt.
Wij roepen een Tuk- Tuk aan en vragen aan de driver ons naar de olifanten-Kraal te brengen,wijzen het ook aan op de kaart, het is alleen niet altijd duidelijk of de tuk-tuk driver begrijpt wat je bedoelt. Ohh elephants, zegt hij en hij knikt dus we stappen in.
Rijden kan hij als de beste, als een speer rijdt hij kris kras over de drukke wegen, tussen alles weet hij zich door te wurmen, alleen hij brengt ons naar een plek waar we helemaal niet willen zijn.
Midden in Ayutthaya , vlakbij de ruÏnes van de oude tempels ,is een massaal olifanten spectakel, het is weekend en enorm druk.
Op een groot plein met honderden marktkraampjes en nog meer toeristen, lopen in rode kleden opgetuigde olifanten tussen de auto's door een rondje met toeristen op hun rug.
De muziek staat loeihard en in een omheining moeten de olifanten dansend met de billen draaien en nog veel meer kunstjes doen. hier en daar loopt een baby olifantje waarvan de moeder aan het "werk" is
Ik kan er niet naar kijken krijg er echt pijn in m'n lijf van , we gaan dus direkt weg op zoek naar een tuk-tuk, die wel weet waar we naar toe willen.
Onderweg ontmoetten we een stel beladen franse fietsers , ze zijn de Marco Polo route aan het fietsen en zijn al bijna een jaar onderweg.
We hebben een ontzettend leuk geanimeerd gesprek, dat maakt de blunder van de tuk-tuk driver weer goed, anders hadden we deze mensen nooit ontmoet.
Dan zien we drie tuk-tuks op rij staan , de drivers buigen zich over de kaart en samen komen ze eruit waar wij naar toe willen ,een van hen brengt ons in vliegende vaart naar de kraal.
Wat een verschil, hier is het heerlijk rustig , de olifanten staan onder afdakjes, beschermd tegen de felle zon , een olifant wordt gewassen door een kleine jongen die het dier zachtjes toespreekt, ze hebben duidelijk een band en spelen met elkaar.
Een olifanten moeder loopt haar jong achterna, en duwt zachtjes met d'r slurf het jong weer een andere hoek in en gaat er voor staan, zo vertederend. Ze vindt ons vast enge beesten.
Lachen om een klein olifantje dat aan de wandel is, banaantjes toegestopt krijgt en aan een baal hooi staat te rukken.
Het is een non profit organisatie, werken met vrijwilligers. Mooi om te zien hoe de dieren hier mogen leven, we stoppen een donatie in de pot voor het goede doel.

Daarna gaan we terug naar Tony's Place, ons hotel, om de rest van de middag lekker rustig aan te doen en ons voor te bereiden op een lange nacht in de bus.
Nemen een biertje en bestellen een groene curry, lekker pittig .
Het is hier zo gezellig, we zitten heerlijk met de benen in het water , hebben verschillende leuke gesprekken met andere hotel gasten.
En ja het zal wel ons hele leven duren dat de mensen denken dat Hans een Indo is.
Als Hans zegt dat het niet zo is, wordt er gelachen en gezegd "dan is jouw vast niet alles verteld. Daar moet iets mis gegaan zijn.
Zelfs een Thai vroeg het aan Hans, die zei, You don't look Dutch.

Het is wonderlijk hoeveel franse toeristen ( die gelukkig engels spreken),naar Thailand komen, dat was ons in Bangkok al opgevallen maar ook hier zijn er velen.
Naast ons zit een jong stel waarvan de jongen een voet in het verband heeft.
Gebeten door een hond toen hij daar s'avonds te dicht langs liep , en opeens een hond aan zijn hiel had hangen.
Er zijn zoveel honden en ze maken zeker geen agressieve indruk, het blijkt dat je er toch heel voorzichtig mee moet zijn. De narigheid van zo'n beet is groot, rabies gevaar en dus meerdere injecties nodig, het is een van de 5 meest voorkomende verwondingen in Thailand, hondenbeten.
Ik loop er nu toch maar met een boogje omheen, ik wil graag heel in Australië aankomen.

Om zeven uur komt een Tuk-Tuk ons ophalen om naar het bus station te brengen, dat ligt
6 km buiten de stad .
Als de bus voorrijdt lijkt hij gevuld te zijn met monniken, even later ben ik er zelf ook een , want het zijn de dekentjes voor de nacht die knal oranje zijn.
Onze plaats is gereserveerd en we nestelen ons in comfortabele stoelen, we zijn er klaar voor.
De reis verloopt prima, na twee uur stopt de bus en krijgen we 20 minuten de tijd om iets te eten, zit bij de ticket inbegrepen.
Ik vind het leuk om wat naar buiten te kijken , ook al is het donker de hutjes en stalletjes koopwaar langs de weg zijn met veel lichtjes omgeven en geven een leuk beeld, het is nog erg druk ,auto's en scooters racen ons voorbij en lijken zó klein vanuit mijn hoge zitplaats.
De lichten in de bus zijn gedoofd en veel mensen slapen al als marmotten, zo nu en dan zegt iemand iets in zijn slaap of begint te snurken,.
Wijzelf slapen ook regelmatig een uurtje en om 4 uur komen we, na een prima reis, aan in het donkere Chiang Mai. De 8,5 uur zijn omgevlogen.
We pakken weer een tuk-tuk die brengt ons door uitgestorven en een beetje spooky straten, naar ons hotel.
We grinniken erom, wij als ouwe lui, om 4 uur s'nachts in een wildvreemde stad in Noord- Thailand.
We hebben geluk, normaal gesproken kunnen we pas om 12 uur s'middags de kamer op, hadden we dus met onze slaperige hoofden al die tijd in de hal moeten zitten, maar er is een kamer leeg gebleven die nacht en kunnen we om half vijf ons bed in kruipen om straks uitgerust en wel Chiang Mai te gaan verkennen.

Wordt vervolgd.................