Van Arrawarra naar South West Rock, Seal Rocks

Van Arrawarra naar South West Rock, Seal Rocks en Lake Macquarie

De volgende morgen trekken we verder over de Pacific Highway richting zuiden.
Het rijden gaat hoe langer hoe beter, hoewel we ons wel bewust zijn dat je vooral bij snelle reacties makkelijk in de fout kan gaan.
Gelukkig zijn de wegen heel rustig en rijden we weer door prachtig landschap,we blijven ons verbazen over de ruimte , wat een land!!
De wegen zijn ook nooit echt druk, file's kennen ze hier kennelijk niet.
We doen wat inkopen in woolgoolga ,er is een camping op een pleintje, ziet er wat chaotisch uit en lijkt erg vol te staan.
Het is natuurlijk erg handig de winkeltjes liggen tegenover de camping.
Er is een park en daar zoeken we een bankje met uitzicht op zee en eten een pompoen broodje, dat zag er zo lekker uit dat we het niet konden laten om er twee te kopen.
Ons ontbijt was nogal pover vanwege een tekort aan brood, we hebben teveel aan de vogels gevoerd.
Een jonge man met grote hoed, korte broek en hond aan de lijn verzorgt een gemeentelijk plantsoen, dat kan kennelijk zo in Australië, op een bankje voor een winkel zitten twee oosterse mannen in kaftan en kunstig gedraaide tulbanden op het hoofd, gemoedelijk te praten. Grappig die contrasten.

Als we bij Valle Beach rijden is het zo'n uur of half een, we verlaten de highway en gaan" deep down" , de weg eindigt bij een verlaten strand.
Wit zand, blauwe zee en een mooie rotsformatie ,ideaal plekje om even te lunchen.
We lopen naar de rots waar Hans even laat zien hoe fit hij is, in een wip klimt hij naar boven en gaat erop zitten,hij weet wel hoe hij de show moet stelen, ik ben natuurlijk even fotograaf.
Wat een prachtige plekken vind je hier langs de kust.
Een jonge man , wandelend met zijn zoontje is de enige die daar is en wil kennelijk graag een praatje maken, vertelt over zijn Aborigenal vrouw die nog met de baby in de auto zit, ze komt niet te voorschijn.
Met een biertje in zijn hand blijft hij maar praten over zijn werk waar hij woont en nog veel meer.
Als ik met de luch naar buiten kom endigt het gesprek en kunnen we rustig eten.
Coffs Harbour is een van de meest populaire toeristen plaatsjes van
New South wales,het heeft een sub tropisch klimaat en er worden jaarlijks surfwedstrijden gehouden.
Het dankt zijn naam aan ene Kapitein Korffs die daarin 1880 (als ik het goed onthouden heb) moest schuilen voor een grote storm.
Door een schrijffoutje werd het Coffs.
Als we er aankomen en zien hoe gezellig het daar is zetten we de auto aan de kant en gaan boven op een heuvel zitten waar we een mooi uitzicht hebben over zee en strand , het is er behoorlijk druk.
Daarna rijden we naar South West Rocks, de camping ligt aan een rivier, het is ons einddoel voor vandaag.
We boeken twee nachten en maken de volgende dag een wandeling naar het centrum van het stadje.
In Australië zijn alle huizen verschillend van vorm en kleur en heb je veel te bekijken, geen straatjes met rijen van alles hetzelfde zoals in Holland.
We worden getroffen door een zeer melodieus vogelgezang het klinkt als een ouderwets waterfluitje, heel lief.
De vogel die dit mooie geluid maakt is een grote zwart witte, vogel, De Australiën Magpy.We zullen nog vaak van hem mogen genieten deze reis.
Ook in het centrum van South West Rock is een camping op de heuvel direct aan zee.
Het vakantie seizoen is voorbij, het is duidelijk dat de grijze golf, of zoals ze hier genoemd worden" The Grey Nomads" onderweg zijn.
De lege plekken worden ingenomen door ouderen die zich installeren.
Het is een mooie terrassen camping vlakbij de winkeltjes en restaurantjes van een kleinschalig stadje.
We laten ons verleiden door op een terrasje een portie fish en chips te bestellen, vooral de chips smaken voortreffelijk.
We ontmoeten een Duitser die wij in Brisbane ook ontmoet hadden, samen met zijn dochter trekt hij een paar weken langs de oostkust en vertelt in deze plaats mee te doen aan een triathlon die morgen gehouden wordt.
Het zal best pittig zijn want het is erg warm en fikse klimmetjes zijn te nemen. We wensen ze succes, wij gaan morgen weer verder.

Seal Rocks moet erg mooi zijn hebben we gehoord , we gaan het bekijken.
Voorbij Tarree verlaten we de PacificHigh Way en nemen de toeristische route door een groot lake district, the lakes way. De pacific oceaan is inmiddels de Tasman sea geworden en de weg loopt tussen de zee en de meren. Veel bossen en verschillende campings zijn er, het is een nationaal park .
De bossen vertonen nog verse brandsporen en zelfs de rook is nog te ruiken.
Voor het eerst zien we ook een dode kangaroe op de weg, zo zielig zo'n mooi dier.We worden verrast door een plotselinge wolkbreuk die snel weer plaats maakt voor de zon. Zo gaat dat hier in New South Wales waar we nu zijn.
We slaan af en moeten dan nog 12 km over een smalle bosweg die overgaat in gravel . De camper zucht en steunt over al die hobbels maar het gaat goed. Na drie kilometer wordt het gelukkig weer asfalt.
Ook hier zijn de sporen van brand nog duidelijk te zien en te ruiken, geen leuk idee als je weet dat er maar een weg is die toegang geeft tot Seal Rocks.
In Seal Rocks aangekomen zijn we verrukt, het is er wondermooi.
Een kleine baai ,prachtig intiem strand , rotsen waar de golven op uiteen spatten en dan ook nog een grote Pelikaan die voor ons neerstrijkt, kan het mooier zijn?
We blijven hier twee volle dagen.
Hans ziet s'avonds een enorme ster in zee vallen, hij komt glunderend binnen, heeft nog nooit zoiets gezien en was perplex over de grootte.
Ik ben jaloers !!!
Nu geen Kangaroos maar Dingo's, ja,ja het houdt niet op , telkens weer ontmoetingen met dieren die we in ons kikkerlandje niet hebben.
Er zijn er twee die s'morgens en s'avonds de camping af struinen, op zoek naar iets eetbaars.
Ook al zien ze eruit als een grote hond, het zijn "wild animals" en zijn gevaarlijk .
Borden op de camping waarschuwen ons ,beslist niet voeren dan wordt hun gedrag nog onvoorspelbaarder.
Niemand doet dat, voor eigen veiligheid, soms hoor je ze als wolven huilen in de bossen achter de camping.
Ook weer een grote Lace Monitor, die nu behendig in de boom klimt, gelukkig niet in mij.
We zijn in het nationaal park" Myall Lakes" en maken een wandeling naar het light House .
Het is een flinke tippel maar dan krijg je je beloning dubbel en dwars.
Jeetje wat een prachtig uitzicht, adembenemend mooi, wat voelen we ons bevoorrecht dat we dit allemaal mogen meemaken.
En dan zien we de Kookaburra weer, twee nog wel en van deze kunnen we prachtige foto's maken.
Op de camping hangt een gemoedelijke sfeer ,weer veel grey nomads die elkaar kennelijk vaker hebben gezien en net als in Spanje wel heel erg lange Happy Hours houden,velen kennen elkaar .
De mensen zijn erg vriendelijk en geven ons tips "were to go"
Nelson Bay moet erg mooi zijn maar is wat te dichtbij dus die tip onthouden we maar voor de terugweg.

Woensdag 20 februari.
Na flinke regen in de nacht staat de zon om een uur of negen toch weer te stralen, we vertrekken vandaag maar gaan eerst nog een even naar het strand.
In Australië is het op de campings al om 10 uur uitchecken dus veel vroeger dan in europa.
We zetten de camper op de parkeerplaats en
genieten nog even van dit Bounty strand, de zee is ruig en de hoge golven brengen menig surfer het hoofd op hol.
Geweldig hoe ze zich op de golven staande weten te houden, leuk om naar te kijken.
We vertrekken om een uur of elf, rijden over de Lakes Way een mooie weg die zich langs meren en over heuvels kronkelt naar Bulahdelah.
De hoofdstraat vinden wij er uitzien als een straatje uit een oude western.
Kopen een brood en bij de bottleshop een paar biertjes.
Net als in Zweden moet je om bier of wijn te kopen naar een speciale winkel.Er wordt niets in de supermarkt verkocht.
Daarna zitten we op de voetenplank van de camper en bekijken hoe het eraan toegaat in Bulahdelah.
We willen nog niet in Sydney aankomen ook al is het niet echt ver meer, als Erik belt en ons de tip geeft van Lake Macquarie, ooit was hij daar in de vroege seventy's.
Wij zijn benieuwd en gaan er een kijkje nemen.Het zal zeker veranderd zijn na al die jaren .
Het is het grootste zoutmeer van Australië met grillige oevers en een immense stilte. Bootjes dobberen voor de oever .
Heel anders dan de kust natuurlijk maar ook weer heel mooi, pelikanen die in volkomen harmonie, in paren ,zwemmen of vliegen, boven ons hoofd cirkelen roofvogels.
Ondanks dat het warm is en we veel buiten kunnen zijn vallen er ook zo nu en dan wat kleine buitjes.
We horen van andere campinggasten dat we ons moeten voorbereiden op drie dagen heel slecht weer.
We zullen het wel zien, morgen naar Sydney.


foto's volgen snel