PakChong naar Koh Tao

19 jauari Trekking door jungle van Khao Yai.
Vandaag is het zover, we gaan een trekking maken door de jungle van Khao Yai.
Unesco wereld erfgoed , is het oudste natioanale park van Thailand.
Khao Yai is een gebied van 2168 vierkante kilometer groot, heeft regenwouden, savanne en
Er wonen ruim 200 wilde olifanten, een paar tijgers, Phytons,krokodillen, makaken (apen), gibbons watervallen en bergen waarvan de hoogste berg 1351 meter hoog is.,de neushoornvogels is een van de 315 soorten vogels die hier wonen.
We vertrekken om 8 uur smorgens in een pick-up met afdak en oprolbare plastick ramen.
Onze gids is Dio, een leuke Thaise jongen die altijd een aanstekelijke lach heeft.

Brengt me even terug in de tijd , net 14 jaar en regelmatig hopeloos verliefd op die mooie donkere indo jongens, die eind jaren vijftig in Amsterdam kwamen wonen.
Ik begrijp nu weer precies waarom ik ze zo leuk vond.
We zaten met z'n allen op de toen nog "wilde sloterplas", ze brachten hun gitaren mee en zongen mooie liedjes voor ons van Cliff Richard, Don Wiliams enz enz.
We gingen dansen in het "keetje" in geuzenveld.Leuke herinneringen komen boven drijven.

Maar nu naar Khao Yai dus. we krijgen knie lange beschermkousen tegen de teken die je hier op kan lopen .
Als we het park binnen rijden , rijden we bergopwaarts, de uitzichten zijn prachtig.
We stoppen en als we uitstappen wijst de gids naar de bomen.
Er zitten Gibbons , lekker lui met z'n allen een beetje aan elkaar te wriemelen.
Er zit ook een bijna witte bij,( ik heb dus ook ècht een gibbon gezien vanuit de trein.)
Dio zet een kijker neer en we kunnen ze perfect zien, wat is dat anders dan in een dierentuin, dieren in hun eigen omgeving en vrij, zoals het hoort, geweldig.
We lopen een stukje en dan bukt Dio zich en grijpt een slang achter de kop.
Hij is niet giftig maar toch...ik deins wel een stukje achteruit als hij hem met een grote grijns dicht bij laat komen.
Hans schiet er wat mooie foto's van, zo ook de anderen.
We stappen weer in de pick-up en rijden verder naar het informatie centrum van het park waar we het een en ander kunnen lezen en bekijken over de geschiedenis
Er staat een grote opgezette tijger, die het loodje heeft moeten leggen omdat hij in 1977 zich onder een huis verstopt had en een kind dat daar zat te schrijven, heeft aangvallen en gedood .
De dag erna , heeft men hem opgewacht, ze komen altijd terug naar de plaats waar ze voedsel denken te vinden, er is nog één slachtoffer gevallen voordat men hem heeft kunnen afschieten.Jammer, het is een prachtig dier, snap het natuurlijk wel.

Na een verfrissing stappen we weer in de auto en trekken hoger de bergen en de jungle in.
Regelmatig zien we aapjes door de bomen slingeren.
Als we weer stoppen gaan we drie uur lang lopen door de jungle, eeuwen oude bomen in bizarre vormen die heel hoog naar de hemel reiken, lianen die zich overal doorheen gekronkeld hebben hangen als dikke koorden tussen de bomen, ik pak er een beet en zeg "me Jane" haha.
We zien nog meer gibbons hoog in de bomen , en de geluiden van de apen en vogels vullen de jungle, we klauteren over omgewaaide bomen die huisvesting bieden aan termieten en andere dieren ,we zien vele tracks en rustplaatsen van olifanten en ook hun uitwerpselen , helaas blijven ze zelf uit t zicht.
Dio speurt alle holen af die hij ziet en haalt op een gegeven moment een enorme schorpioen tevoorschijn.iehhhhh z'n staart is in een grote boog naar voren gericht.
Dio stelt ons gerust, grote schorpioenen zijn niet echt giftig maar kunnen natuurlijk wel steken en hoewel niet dodelijk , het doet wel zeer.
Hij houdt hem op zijn hand zodat we hem goed kunnen zien.
We lopen verder, genietend van deze indrukwekkende natuur , we zijn een heel eind bergafwaarts gegaan en klimmen langzaam weer omhoog , het is behoorlijk warm geworden als we een stuk savanne bereiken en over de open vlakte, die siddert in de hitte ,verder lopen naar de uitkijktoren Nong Pak Chi, er is een klein meer waar de olifanten duidelijk vaak komen getuige de vele uitwerpselen, Dio zegt met een grijns "Elefant toilet".
Als je een tijger zou kunnen spotten zou dit de beste plek zijn volgens Lonely planet.
Het is veel te heet en de wilde dieren houden zich verscholen in de koelte van het woud, gelijk hebben ze, wel jammer voor ons.
Onder de bomen houden we een pauze, spieden de oever en de bossen aan de overzijde af en beklimmen de uitkijktoren in de hoop opeens een oliant te zien verschijnen.
Onze luch, rijst met pittige groente word rondgedeeld , ook voor elk een flesje water.

Een eenzame wandelaar komt aan onze gids vragen of hij alleen zijn weg zou kunnen vinden naar de grote waterval, 9 km verderop.
Dio neemt niet de verantwoording om ja te zeggen op zijn vraag, menig eenzame wandelaar heeft de nacht in het oerwoud door moeten brengen omdat de paden door olifanten bewerkt waren en niet meer zichtbaar zodat je het spoor bijster raakt en in cirkels gaat lopen. De beslissing is aan hem

Het uitzicht vanaf de uitkijktoren is prachtige , het is genieten.
We lopen hierna nog een kilometer of twee en komen dan weer bij een van de punten waar de pick-up staat om ons op te pikken.
Hij brengt ons naar de grootste waterval Nam Tok Heaw Suwat, die ook een hoodrol speelde in de film van Danny Boyles, the Beach, wel leuk om te vermelden.
We dalen af en halverwege ligt er een groene slang opgerold in een boom te slapen.
Die moet natuurlijk op de foto.
Het waren heel wat treden naar beneden om de waterval in al zijn glorie te kunnen aanschouwen, en ook weer heel wat afzweten om boven te komen.
Het begint te schemeren , tijd om olifanten te gaan spotten, als we tenminste dat geluk mogen hebben, de natuur laat zich niet dwingen.
We rijden in de pickup verschillende malen de wegen heen en weer ,waar we heel veel makaken met jongen op de weg en in de bomen zien, helaas laten de olifanten het afweten.
Als we eindelijk olifanten spotten is het te veel schemerig en blijven ze nog te veel in het woud, we zien de bomen schudden, slurfen naar de bladeren reiken en that's all.
Zo jammer, de groep van de dag ervoor heeft prachtige foto's kunnen schieten van 9 olifanten die opeens uit het woud kwamen. zelfs een kleine babyolifant tussen vader en moeder waarvan een van de ouders de baby bij de staart vast hield, geweldig.
Helaas voor ons niet weggelegd.
Ondanks dat was het een geweldig mooie dag.

De volgende dag gaan we pas in de middag weer weg met de pickup, nu met een ander doel,we rijden een uur naar een afgelegen dorpje, op het platteland tussen de rubberplantages en kokos palmen via rood gekleurde zandwegen en op de achtergrond bergen.Kan het nog mooier?
Kinderen rennen enthousiast achter de auto aan , moeders zitten op de grond voor hun huisje te spelen met de kleintjes en de ossen en kippen lopen gewoon daar tussen door.
Een hond met een stuk of vijf jongen ligt een beetje te doezelen bij een berg zand terwijl haar jongen aan het ravotten zijn.ze zullen waarschijnlijk niet lang leven deze dieren, maar léven doen ze wel.
Tussen de huisjes stoppen we en maakt onze gids een poort open, kinderen uit het dorpje gaan ons voor, stijle trappen af de diepe donkere grot in, s'avonds komen hier monniken mediteren er staan een paar altaartjes en een Boedhabeeld in het begin van het ondergronds gebeuren.
We gaan dieper de grot in en er hangen vleermuizen tussen de bizarre vormen van de grot.
Er leven ook grote schorpioenspinnen en een soort hele grote duizendpoot.
De gids weet er een te pakken en laat hem over z'n arm lopen en vraagt aan ons wie ook??? de meesten deinzen achteruit maar een meisje steekt heldhaftig haar arm uit en daarna doe ik het ook.
Hij is eng en groot heeft scharen aan zijn poten maar ik denk dat de gids geen risico's zal nemen als dat dier echt gevaarlijk zou zijn.
Als hij aan een jongman vraagt of hij hem op z'n gezicht mag zetten schud die heftig van nee, Hans steelt de show door zijn wang op te houden . Tot twee keer toe heeft hij een groot eng beest op z'n gezicht tijdens deze toer hij gaat als held mee op de foto naar vele landen.
Er is een nieuwe weg de grot uit maar dan moeten we bijna op onze knieën door een smalle en lage gang, een canadees paar neemt dezelfde weg terug en wij "dapperen" gaan door de knieën.
Het was, ondanks dat ik m'n hoofd flink stootte tegen een van de punten, een prachtige doorgang, na de engte kwamen we in een open zaal waar een boedha zat en het licht naar beneden viel uit de nieuwe uitgang boven ons.
Toen wij het dorpje uit reden renden, fietsten de kinderen weer lachend en zwaaiend achter ons aan.
We gingen verder met een schitterende zonsonderang achter ons.
Nu naar een plek waar elke avond tegen een uur of zes een spectaculair schouwspel te zien is, uit een verlaten mijn komen, alsof ze allemaal tegelijk gewekt worden millioenen vleermuizen in een eindeloze vlucht naar buiten . Die millioenen verzin ik niet het staat geschreven en als je het ziet geloof je het pas.
Het is ècht waanzinnig om te zien, het blijft doorgaan en doorgaan, er komt geen eind aan en dat tegen een adembenemende achtergrond.
Als het té donker wordt stappen we weer in en rijden in 45 minuten terug naar Greenleaf House.
Nagenietend van dat bijzondere schouwspel zakken we neer op het terras voor een Thaise roerbak met rijst , Lekker pittig zodat je lippen gaan gloeien, heerlijk,en delen weer een chang biertje om onze dorstige kelen te smeren.
Wat een mooie belevenissen zijn dit en het is hier zo gezellig in Greenleaf House.
De volgende dag bellen we naar een travel agent in Bangkok om een reservering voor bus en boot naar Koh Tao te regelen.
We hopen dat het gelukt is want de Thai aan de andere kant van de lijn was met zeer veel moeite te verstaan.

22, januari,

Greenleaf house brengt ons om 9 uur naar het bus station van Pakchong, waar we de bus naar Bangkok kunnen nemen.
Alles duurt in Thailand wat langer dan verwacht, maakt niet uit daar houden we gewoon rekening mee.
s'Middags tegen tweeën rijden we het drukke Bangkok binnen, op het bus station worden we belaagd door de taxi-drivers, ze hebben de hand al op je koffer , willen je allemaal wegbrengen maar vragen belachelijke prijzen.
We moeten naar Koh San Road , de een zegt 900 bath een ander 400, wij inmiddels wijzer, nemen een" taxi meter" en samen met Samu, een spaanse jongen die we hebben leren kennen bij Greenleaf House, rijden we voor nog geen 150 bath naar Koh San Road.
De travel agent heeft nog geen ticket gereserveerd en gaat bellen, de bus is vol zegt hij, shit da's niet best,we moeten vandaag echt de nachtbus naar Chumphon om de boot naar Koh Tao te kunnen nemen,hij probeert iets voor ons te regelen.
Het lukt maar wel 300 bath per persoon duurder. Het moet maar.
Om een uur of zeven worden we opgehaald door minibusje die ons naar het bustation brengt.
Het is een enorme drukte, tientallen vipbussen staan daar klaar om mensen naar verschillende bestemmingen te brengen.
Onze bus komt om 21,00 uur dus we moeten nog even wachten, inmiddels zijn we al 12 uur onderweg.
Het is een bus met zeer luxe stoelen die helemaal horizontaal kunnen, en veel beenruimte, daar zit natuurlijk die 300 bath verschil in.
We vallen heerlijk in slaap totdat we om drie uur gewekt worden, we moeten eruit, snel snel snel??
Zo relaxed als de Thais normaal zijn is het in het vervoer heel anders, in en uitstppen moet in tempo gebeuren.
De bus rijdt weg en wij blijven samen met een canadese vader en zoon achter op een klein stationnetje .
Drie uur later komt er een open bus om ons naar de haven van Chumphon te brengen.
De boot is fragiel en er staan heel wat mensen te wachten om erop te mogen.
Veel jonge mensen die gaan duiken op Koh Tao, dat een echt duikers eiland is, daardoor ook rustiger is dan Koh Pagnan of Koh Samui waar de feestbeesten naar toe gaan.
Na een bijna drie uur durende overtocht waarvan een aantal mensen behoorlijk zeeziek werden ,kwamen we aan op Koh Tao.

Het is 23 januari als we, na een 25 uur durende reis, zijn aangekomen op het favoriete eiland van Mandy en Rick, en ........Mandy wordt vandaag 45 jaar. Gefeliciteerd liefie.
Wat een geluk dat we al een huisje hadden want het zou niet gemakkelijk geweest zijn om iets te vinden, het is erg druk.
Tropisch eiland met palmbomen mooie zee ,grote vlinders overal kokosnoten in de bomen, bergen op achtergrond langs het intieme strand veel terrasjes het ziet er heerlijk uit.
S'avonds gaan we eten bij the Blue Wind het stamterras van Mandy en Rick.Ze kennen Mandy ,Rick en de kinderen goed omdat ze daar al jaren komen.
We skypen met Mandy , ze is jarig vandaag.
Het personeel van de Blue Wind komt voor het scherm staan en zwaaien enthousiast naar haar.
Ook met Daphne en de kinderen hebben we even skype contact. Het gaat prima en het is erg leuk elkaar even te zien, Jammer Tes dat jij geen Skype geinstalleerd hebt.
Mooie plek , terwijl we eten kijken we uit over de zee waar kleine bootjes deinen op de golven,en genieten van de heerlijke sfeer.
Hier kunnen we wel even uitrusten van de afgelopen enerverende drie weken.

























19 jauari Trekking door jungle van Khao Yai.
Vandaag is het zover, we gaan een trekking maken door de jungle van Khao Yai.
Unesco wereld erfgoed , is het oudste natioanale park van Thailand.
Khao Yai is een gebied van 2168 vierkante kilometer groot, heeft regenwouden, savanne en
Er wonen ruim 200 wilde olifanten, een paar tijgers, Phytons,krokodillen, makaken (apen), gibbons watervallen en bergen waarvan de hoogste berg 1351 meter hoog is.,de neushoornvogels is een van de 315 soorten vogels die hier wonen.
We vertrekken om 8 uur smorgens in een pick-up met afdak en oprolbare plastick ramen.
Onze gids is Dio, een leuke Thaise jongen die altijd een aanstekelijke lach heeft.

Brengt me even terug in de tijd , net 14 jaar en regelmatig hopeloos verliefd op die mooie donkere indo jongens, die eind jaren vijftig in Amsterdam kwamen wonen.
Ik begrijp nu weer precies waarom ik ze zo leuk vond.
We zaten met z'n allen op de toen nog "wilde sloterplas", ze brachten hun gitaren mee en zongen mooie liedjes voor ons van Cliff Richard, Don Wiliams enz enz.
We gingen dansen in het "keetje" in geuzenveld.Leuke herinneringen komen boven drijven.

Maar nu naar Khao Yai dus. we krijgen knie lange beschermkousen tegen de teken die je hier op kan lopen .
Als we het park binnen rijden , rijden we bergopwaarts, de uitzichten zijn prachtig.
We stoppen en als we uitstappen wijst de gids naar de bomen.
Er zitten Gibbons , lekker lui met z'n allen een beetje aan elkaar te wriemelen.
Er zit ook een bijna witte bij,( ik heb dus ook ècht een gibbon gezien vanuit de trein.)
Dio zet een kijker neer en we kunnen ze perfect zien, wat is dat anders dan in een dierentuin, dieren in hun eigen omgeving en vrij, zoals het hoort, geweldig.
We lopen een stukje en dan bukt Dio zich en grijpt een slang achter de kop.
Hij is niet giftig maar toch...ik deins wel een stukje achteruit als hij hem met een grote grijns dicht bij laat komen.
Hans schiet er wat mooie foto's van, zo ook de anderen.
We stappen weer in de pick-up en rijden verder naar het informatie centrum van het park waar we het een en ander kunnen lezen en bekijken over de geschiedenis
Er staat een grote opgezette tijger, die het loodje heeft moeten leggen omdat hij in 1977 zich onder een huis verstopt had en een kind dat daar zat te schrijven, heeft aangvallen en gedood .
De dag erna , heeft men hem opgewacht, ze komen altijd terug naar de plaats waar ze voedsel denken te vinden, er is nog één slachtoffer gevallen voordat men hem heeft kunnen afschieten.Jammer, het is een prachtig dier, snap het natuurlijk wel.

Na een verfrissing stappen we weer in de auto en trekken hoger de bergen en de jungle in.
Regelmatig zien we aapjes door de bomen slingeren.
Als we weer stoppen gaan we drie uur lang lopen door de jungle, eeuwen oude bomen in bizarre vormen die heel hoog naar de hemel reiken, lianen die zich overal doorheen gekronkeld hebben hangen als dikke koorden tussen de bomen, ik pak er een beet en zeg "me Jane" haha.
We zien nog meer gibbons hoog in de bomen , en de geluiden van de apen en vogels vullen de jungle, we klauteren over omgewaaide bomen die huisvesting bieden aan termieten en andere dieren ,we zien vele tracks en rustplaatsen van olifanten en ook hun uitwerpselen , helaas blijven ze zelf uit t zicht.
Dio speurt alle holen af die hij ziet en haalt op een gegeven moment een enorme schorpioen tevoorschijn.iehhhhh z'n staart is in een grote boog naar voren gericht.
Dio stelt ons gerust, grote schorpioenen zijn niet echt giftig maar kunnen natuurlijk wel steken en hoewel niet dodelijk , het doet wel zeer.
Hij houdt hem op zijn hand zodat we hem goed kunnen zien.
We lopen verder, genietend van deze indrukwekkende natuur , we zijn een heel eind bergafwaarts gegaan en klimmen langzaam weer omhoog , het is behoorlijk warm geworden als we een stuk savanne bereiken en over de open vlakte, die siddert in de hitte ,verder lopen naar de uitkijktoren Nong Pak Chi, er is een klein meer waar de olifanten duidelijk vaak komen getuige de vele uitwerpselen, Dio zegt met een grijns "Elefant toilet".
Als je een tijger zou kunnen spotten zou dit de beste plek zijn volgens Lonely planet.
Het is veel te heet en de wilde dieren houden zich verscholen in de koelte van het woud, gelijk hebben ze, wel jammer voor ons.
Onder de bomen houden we een pauze, spieden de oever en de bossen aan de overzijde af en beklimmen de uitkijktoren in de hoop opeens een oliant te zien verschijnen.
Onze luch, rijst met pittige groente word rondgedeeld , ook voor elk een flesje water.

Een eenzame wandelaar komt aan onze gids vragen of hij alleen zijn weg zou kunnen vinden naar de grote waterval, 9 km verderop.
Dio neemt niet de verantwoording om ja te zeggen op zijn vraag, menig eenzame wandelaar heeft de nacht in het oerwoud door moeten brengen omdat de paden door olifanten bewerkt waren en niet meer zichtbaar zodat je het spoor bijster raakt en in cirkels gaat lopen. De beslissing is aan hem

Het uitzicht vanaf de uitkijktoren is prachtige , het is genieten.
We lopen hierna nog een kilometer of twee en komen dan weer bij een van de punten waar de pick-up staat om ons op te pikken.
Hij brengt ons naar de grootste waterval Nam Tok Heaw Suwat, die ook een hoodrol speelde in de film van Danny Boyles, the Beach, wel leuk om te vermelden.
We dalen af en halverwege ligt er een groene slang opgerold in een boom te slapen.
Die moet natuurlijk op de foto.
Het waren heel wat treden naar beneden om de waterval in al zijn glorie te kunnen aanschouwen, en ook weer heel wat afzweten om boven te komen.
Het begint te schemeren , tijd om olifanten te gaan spotten, als we tenminste dat geluk mogen hebben, de natuur laat zich niet dwingen.
We rijden in de pickup verschillende malen de wegen heen en weer ,waar we heel veel makaken met jongen op de weg en in de bomen zien, helaas laten de olifanten het afweten.
Als we eindelijk olifanten spotten is het te veel schemerig en blijven ze nog te veel in het woud, we zien de bomen schudden, slurfen naar de bladeren reiken en that's all.
Zo jammer, de groep van de dag ervoor heeft prachtige foto's kunnen schieten van 9 olifanten die opeens uit het woud kwamen. zelfs een kleine babyolifant tussen vader en moeder waarvan een van de ouders de baby bij de staart vast hield, geweldig.
Helaas voor ons niet weggelegd.
Ondanks dat was het een geweldig mooie dag.

De volgende dag gaan we pas in de middag weer weg met de pickup, nu met een ander doel,we rijden een uur naar een afgelegen dorpje, op het platteland tussen de rubberplantages en kokos palmen via rood gekleurde zandwegen en op de achtergrond bergen.Kan het nog mooier?
Kinderen rennen enthousiast achter de auto aan , moeders zitten op de grond voor hun huisje te spelen met de kleintjes en de ossen en kippen lopen gewoon daar tussen door.
Een hond met een stuk of vijf jongen ligt een beetje te doezelen bij een berg zand terwijl haar jongen aan het ravotten zijn.ze zullen waarschijnlijk niet lang leven deze dieren, maar léven doen ze wel.
Tussen de huisjes stoppen we en maakt onze gids een poort open, kinderen uit het dorpje gaan ons voor, stijle trappen af de diepe donkere grot in, s'avonds komen hier monniken mediteren er staan een paar altaartjes en een Boedhabeeld in het begin van het ondergronds gebeuren.
We gaan dieper de grot in en er hangen vleermuizen tussen de bizarre vormen van de grot.
Er leven ook grote schorpioenspinnen en een soort hele grote duizendpoot.
De gids weet er een te pakken en laat hem over z'n arm lopen en vraagt aan ons wie ook??? de meesten deinzen achteruit maar een meisje steekt heldhaftig haar arm uit en daarna doe ik het ook.
Hij is eng en groot heeft scharen aan zijn poten maar ik denk dat de gids geen risic